Rozprawa o metodzie
Z Wikipedii
Rozprawa o metodzie – podzielony na 6 części traktat filozoficzno – matematyczny, opublikowany przez Kartezjusza w roku 1637, w którym zawarł swoje najsłynniejsze twierdzenie "myślę więc jestem" (je pense, donc je suis, znane przede wszystkim w wersji łacińskiej cogito ergo sum), oraz pierwsze wprowadzenie do kartezjańskiego układu współrzędnych.
To jedno z najbardziej wpływowych dzieł w historii, metoda która daje solidne podstawy rozwoju wszystkim nowoczesnym naukom ścisłym. Dzięki tej rozprawie odżyła na nowo antyczna idea sceptycyzmu – wątpienia o wszystkim – od której Kartezjusz zaczął, aby wyzbyć się błędnych przekonań i założeń, w które na co dzień kompletnie bezpodstawnie wierzy ludzkość. O wszystkim trzeba było udowodnić, że istnieje.
Po raz pierwszy książka została wydana w Leiden w języku francuskim, razem z pracą "Dioptrique, Météores e Géométrie". W roku 1656, przetłumaczona na łacinę, opublikowana została w Amsterdamie.
Rozprawa o metodzie razem z Principia philosophiae, Meditationes of philosophia cousin i ad Regulae directionem ingenii stanowi podstawę kartezjańskiej teorii poznania.
Dzieło rozpoczyna się następującą deklaracją:
- Rozsądek jest to rzecz ze wszystkich na świecie najlepiej rozdzielona, każdy bowiem sądzi, że jest w nią tak dobrze zaopatrzony, iż nawet ci, których we wszystkim innym najtrudniej jest zadowolić, nie zwykli pragnąć go więcej, niźli posiadają.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Tłumaczenie polskie Rozprawy
- Oryginalna wersja francuska – Discours de la méthode
