RWD-13

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

RWD-13

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Wytwórnia	DWL
Typ	samolot jednosilnikowy, górnopłat
Konstrukcja	Mieszana (kadłub spawany z rur stalowych), kryta płótnem, drewniane skrzydła oraz usterzenie.
Historia
Data oblotu	15 stycznia 1935
Lata produkcji	1936-1939
Zachowane egzemplarze	2
Dane techniczne
Napęd	PZInż Walter Major
Moc	130 KM
Wymiary
Rozpiętość	11,50 m
Długość	7,85 m
Wysokość	2,05 m
Powierzchnia nośna	16 m²
Masa
Własna	530 kg
Użyteczna	360 kg
Startowa	930 kg
Osiągi
Prędkość max.	210 km/h
Prędkość przelotowa	180 km/h
Prędkość minimalna	67 km/h
Prędkość wznoszenia	3.8 m/s
Pułap	4200 m
Zasięg	900 km
Dane operacyjne

RWD-13 - polski samolot turystyczny skonstruowany przez zespół RWD i produkowany w licznej serii przed II wojną światową.

[edytuj] Historia

Samolot RWD-13 został skonstruowany pod koniec 1934 w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych na Okęciu w Warszawie jako rozwinięcie linii samolotów turystycznych (de facto sportowych): RWD-6 – zwycięzcy Międzynarodowych Zawodów Samolotów Turystycznych Challenge 1932 i RWD-9 – zwycięzcy Challenge 1934. Głównymi konstruktorami byli Stanisław Rogalski i Jerzy Drzewiecki, obliczeniami zajmowął się Leszek Dulęba. Ponieważ samolot miał być w odróżnieniu od swoich poprzedników maszyną użytkową, a nie zawodniczą, w porównaniu z RWD-9 miał silnik rzędowy o dwukrotnie mniejszej mocy i mniejszą mechanizację skrzydeł. Mimo to, zachował zalety, jak krótki start i lądowanie, dość dużą prędkość jak na moc silnika oraz łatwość pilotażu i stateczność.

Prototyp o oznaczeniach SP-AOA został zbudowany z użyciem konstrukcji wycofanego RWD-6bis i oblatany 14 stycznia 1935. Do 1939 zbudowano około 85 samolotów w wersji turystycznej.

W 1937 opracowano wersję samolotu sanitarnego RWD-13S, posiadającą miejsce na nosze po prawej stronie kabiny oraz odpowiednią klapę po prawej stronie kadłuba. Opracowano też wersję turystyczno-sanitarną RWD-13TS (znaną też jako RWD-13ST), wyposażoną w 3 fotele oraz drzwi do noszy. Po zdemontowaniu prawego fotela można było w niej wstawić nosze. Do 1939 zbudowano 15 samolotów RWD-13S, w tym kilka RWD-13TS.

Na świecie zachowały się jedynie dwa egzemplarze. Jeden znajduje się w ekspozycji Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, drugi zaś (działający) w Museu Asas de um Sonho w Itu k. Sao Paulo w Brazylii.

[edytuj] Konstrukcja

Jednosilnikowy trzymiejscowy górnopłat zastrzałowy konstrukcji mieszanej. Kadłub spawany z rur stalowych, kryty płótnem, w przedniej części blachą aluminiową. Proste skrzydła dwudźwigarowe konstrukcji drewnianej kryte płótnem, w przedniej części sklejką, o obrysie prostokątnym, wyposażone w automatyczne sloty. Usterzenie klasyczne, konstrukcji drewnianej, kryte sklejką i płótnem. Podwozie samolotu stałe, klasyczne z płozą ogonową. Kabina trzysobowa: z przodu dwa fotele z podwójnymi sterownicami, z tyłu jeden fotel i miejsce na bagaż.

Napęd stanowi silnik rzędowy 4-cylindrowy PZInż. Walter Major o mocy startowej 130 KM. Dwa zbiorniki paliwa w płacie mieszczą łącznie 140 litrów paliwa.