Sława Stećko
Z Wikipedii
Sława Stećko (ur. 1921 w Ramoniwcach koło Tarnopola - zm. 2003 w Monachium) - wieloletnia szefowa Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, najstarsza deputowana do parlamentu Ukrainy, wdowa po Jarosławie Stećko, byłym premierze rządu ukraińskiego utworzonego po proklamacji niepodległości Ukrainy we Lwowie 30 czerwca 1941 r.
Właściwie nazywała się Hanna Muzyka i była tłumaczką z angielskiego, francuskiego i niemieckiego. Do OUN wstąpiła za namową brata w 1938. Po wkroczeniu wojsk radzieckich na tereny Kresów, odmówiła przyjęcia legitymacji Komsomołu i zeszła do podziemia. Byłą łączniczką i sanitariuszką Ukraińskiej Armii Powstańczej. W 1943 została aresztowana we Lwowie przez Niemców za działalność w ukraińskim ruchu oporu.
Po wojnie osiadła w Monachium, gdzie poznała swojego przyszłego męża Jarosława Stećkę, szefa OUN, z którym wspólnie założyła Światową Ligę Antykomunistyczną. Po śmierci męża w 1986, Sława Stećko, stanęła na czele OUN. W okresie stanu wojennego wspierała polską opozycję, organizując zbiórki finansowe. Publicznie głosiła, że Polacy i Ukraińcy powinni traktować wspólną historię tak jak Amerykanie dzieje wojny secesyjnej - z równym sercem do obydwu stron.
Po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w 1991 wróciła do ojczyzny i założyła partię Kongres Ukraińskich Nacjonalistów, która kontynuowała tradycje OUN. Przez trzy kadencje piastowała mandat poselski.
Stećko uważała odmowę otwarcia Cmentarza Orląt Lwowskich, za prowokację ze strony polityków prorosyjskich.
Została pochowana w Kijowie.
[edytuj] Linki
[edytuj] Bibliografia
- „Gazeta Wyborcza” 13 marca 2003 r.
