Sławnik

Z Wikipedii

Sławnik (zm. 18 czerwca 981) - głowa rodu Sławnikowiców, pan na Libicach. Prawdopodobnie był wnukiem Spytymira, synem Voka. Z jego imieniem wiąże się pierwsza pisemna wzmianka o Kłodzku z 981 roku u kronikarza praskiego, Kosmasa.

Według Brunona z Kwerfurtu był bliskim krewnym cesarza Henryka II. Dokładne pokrewieństwo między rodem cesarskim a Sławnikiem nie jest znane. W literaturze historycznej wysunięto kilka hipotez na ten temat:

• Sławnik był wnukiem po kądzieli Arnulfa, księcia Bawarii, i siostrzeńcem Judyty, żony Henryka I bawarskiego, babki cesarza Henryka II (V. Tomek),
• dziadek Sławnika był skoligacony z rodem Henryka I Ptasznika (Rostislav Nový),
• Sławnik był spowinowacony przez żonę (Danuta Borawska) lub spokrewniony przez matkę z rodem Babenbergów (Danuta Borawska, Dušan Třeštík).

Sławnik miał siedmiu synów (w tym sześciu pierwszych ze Strzeżysławą):

1. Sobiebora,
2. Spytimira,
3. Pobrasława,
4. Poraja,
5. Czesława,
6. Wojciecha (znanego później jako św. Wojciech),
7. Radzima.