Sadi z Szirazu
Z Wikipedii
Sadi (znany też jako Sadi z Szirazu) – poeta perski żyjący prawdopodobnie w latach 1213-1295. Jego dwa najważniejsze dzieła to poematy dydaktyczne Bustan (1256-57, Ogród Drzew) i Gulistan (1258, Ogród Różany) – oba przetłumaczone na język polski w końcu XIX wieku. Sadi zasłynął także jako autor zbiorów poezji lirycznej (dywan), zawierających gazele oraz kasydy – utwory panegiryczno-liryczne.
Przez część życia Sadi podróżował jako derwisz po Bliskim Wschodzie.
[edytuj] Cytaty z Saaadiego
- "Strzeżcie się westchnienia zranionego serca. Powiew z serc uciskanych może zmienić bieg świata" (Ogród Różany)
- "Ludzie tego świata są członkami jednego świata, o jednej duszy. Jeśli jeden członek jest uciskany, wszystkie cierpią męki".
- "Pewien król cierpiał na straszną chorobę. Medycy orzekli, iż tylko krew dziecka o specjalnych cechach może uratować mu życie. Wszczęto odpowiednie starania i znaleziono dziecko wieśniaków o właściwych cechach. Ojciec i matka chłopca dostali bogate dary i zgodzili się oddać dziecko. Sędzia orzekł, iż prawo zezwala na zabicie poddanego, jeśli uratuje to życie króla. Gdy kat uniósł topór, chłopiec spojrzał w niebo i uśmiechnął się. - Jaki masz powód do śmiechu? - zapytał król. - Dzieci szukają bezpieczeństwa u rodziców, sprawiedliwości u sędziów, a łaski u królów - odparło dziecko. - Tak się składa, że własna matka i własny ojciec oddali mnie na sprzedaż, sędzia mnie skazał, a król ma nadzieję, że moja śmierć przyniesie mu wybawienie. Nikt mnie nie chroni prócz Boga na wysokościach. Na te słowa monarcha zdecydował, że woli raczej umrzeć, niz przelać krew chłopca. Tego samego tygodnia ozdrowiał." (Ogród Różany)
