Siedmiorzecze
Z Wikipedii
Siedmiorzecze , (ros. Ceмиpeчьe, jęz. kazachski Żetysu, kirgiski Dżeti-Suu) - obszar geograficzny w Azji Środkowej nad granicą chińską, za czasów Imperium Rosyjskiego osobny obwód (obłast) ze stolicą w Wiernym (Ałma-Ata), obecnie należący w większości do Kazachstanu, częściowo do Kirgistanu (dolina rzeki Talas, powiat Biszkek) i Chin (prowincja Sinkiang, Urgujski region autonomiczny ).
Siedmiorzecze leży na przedgórzu Tien-Szanu i wzięło nazwę od siedmiu rzek, które spływają z łańcucha północnego Tien-Szenu do jezior Bałchasz, Sasykol i Alaukol: Ili, Karatal, Bien, Aksu, Lepsy, Baskan i Sarkandu. Obejmuje obszar 402 200 km². Na zachodzie granicą jego jest grzbiet gór Karatau, na wschodzie graniczy z Dżungarią, na północy z jeziorem Bałchasz. Góry są do wysokości 2000 m porośnięte drzewostanem liściastym, szczyty drzewami iglastymi. Rolnictwo uprawia się tylko na płn. zachodzie, w dolinie rzeki Ili, reszta obszaru, pokryta wegetacją pustynną jest użytkowana jako zimowe pastwiska.
Region zamieszkany jest głównie przez Kazachów, ale posiada także rosyjskojęzyczną ludność kozacką -Kozaków Siemirieczeńskich (w końcu XIX wieku - 14 stanic).
