Sobór Konstantynopolitański I
Z Wikipedii
Sobór w Konstantynopolu I (381)
Sobór ten rozwiązać miał przede wszystkim problem teologiczny herezji pneumatomachów (polegającej na uznawaniu Ducha świętego za istotę stworzoną). W wyniku dyskusji dotyczącej natury Ducha św. do artykułu Credo Nicejskiego: Wierzymy w Ducha Świętego, ojcowie soborowi dodali słowa: Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków. W ten sposób powstał ogłoszony na soborze Symbol (Credo), które nosi nazwę nicejsko-konstantynopolitańskiego i od VI wieku jest wypowiadane podczas mszy świętej.
Kanony soboru dotyczyły także kwestii jurysdykcyjnych: ustalono że biskup (patriarcha) Konstantynopola, a nie Aleksandrii ma posiadać prymat honorowy następujący po prymacie biskupa Rzymu.
