Sojuz 8
Z Wikipedii
| Sojuz 8 | |
 |
|
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Miejsce lądowania | 51° N, 72° E |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6 646 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Władimir Szatałow (2) |
| 2. członek załogi | Aleksiej Jelisiejew (2) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 201 km |
| Apogeum | 227 km |
| Okres obiegu | 88,7 min |
| Nachylenie | 51,7° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 13 października 1969 (10:19:09 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 18 października 1969 (09:09:58 GMT) |
| Czas trwania misji | 4 d, 22 h, 50 min, 49 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 80 |
Sojuz 8 (kod wywoławczy Гранит - "Granit") stanowił część wspólnej misji, w ramach której trzy pojazdy - Sojuz 6, 7 i 8 z siedmioma kosmonautami na pokładzie przebywały wspólnie na orbicie.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Podstawowa
- Władimir Szatałow (2) - dowódca
- Aleksiej Jelisiejew (2) - inżynier lotu
[edytuj] Rezerwowa
[edytuj] Opis misji
Zadaniem postawionym przed załogą było połączenie się z Sojuzem 7 i przeniesienie załogi - manewr przećwiczony już podczas lotu Sojuzów 4 i 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować przebieg operacji.
Celu nie osiągnięto na skutek awarii sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano przeprowadzenia dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w urządzenia cumownicze, a Szatałow i Jelisiejew byli weteranami poprzedniej, udanej misji z dokowaniem. Misja Sojuzów 6-8 stanowiła ostatni załogowy test orbitalny radzieckiego sprzętu przeznaczonego do lądowania na Księżycu i jej niepowodzenie mogło stanowić ostatni gwóźdź do trumny radzieckiego programu księżycowego.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednia misja Sojuz 7 |
Program Sojuz Sojuz 8 |
Następna misja Sojuz 9 |
