Staroleśny Szczyt

Z Wikipedii

Staroleśny Szczyt
Staroleśny Szczyt skrywający się za chmurami.
Państwo	Słowacja, Europa
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2 476 m n.p.m.
Data zdobycia	1892
Zdobyta przez	Kazimierz Tetmajer, Tadeusz Boy-Żeleński, Klimek Bachleda, Jan Bachleda-Tajber

Staroleśny Szczyt (słow. Bradavica) – czterowierzchołkowy szczyt Tatr (2476 m n.p.m.), położony na terenie Słowacji, w bocznej grani odchodzącej na południowy wschód od grani głównej w zworniku Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Dwa niższe wierzchołki noszą nazwy Pawłowej i Kwietnikowej Turni, natomiast dwa wyższe to Tajbrowa i Klimkowa Turnia. Odcinek grani bocznej pomiędzy Małą Wysoką a Szczytem Staroleśnym oddziela doliny: Staroleśną (Veľká Studená dolina) i Wielicką (Velická dolina). Od Staroleśnego grań dzieli się na dwa ramiona: krótsze, skierowane bardziej na południe - Granatów Wielickich (Granátové veže) oraz znacznie dłuższe, silnie rozczłonkowane ramię skierowany mocniej na wschód, utworzone przez tzw. Sławkowską Grań (Warzęchowy Grzebień) (Vereškový hrebeň) (ze szczytami: Sławkowską Kopą Slavkovská kopa 2356 m n.p.m. i Skrajną Nowoleśną Turnią Východná Slavkovská veža 2358 m n.p.m.) i masyw z Sławkowskim Szczytem (Slavkovský štít) 2452 m n.p.m. Ramiona obejmują niewielką Dolinę Sławkowską (Slavkovská dolina).

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne: Kazimierz Tetmajer, Tadeusz Boy-Żeleński z towarzyszami i czterema przewodnikami zakopiańskimi (m.in.: Klemensem Bachledą i Janem Bachledą-Tajberem – 14 sierpnia 1892, wejście zimowe: E. Dubke, A. Martin z przewodnikami 1909.

Nazwa szczytu i leżącej poniżej jego ścian doliny pochodzi od spiskiej wsi Stara Leśna.