Stulicha psia
Z Wikipedii
| Stulicha psia | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | ukęślowe |
| Nadrząd | Capparanae |
| Rząd | kaparowce |
| Podrząd | Capparineae |
| Rodzina | kapustowate |
| Podrodzina | Brassicoideae |
| Rodzaj | stulicha |
| Gatunek | stulicha psia |
| Nazwa systematyczna | |
| Descurainia sophia Webb & Berth. | |
Stulicha psia (Descurainia sophia) - gatunek rośliny dwuletniej lub byliny należący do rodziny kapustowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie, częstsza na wschodzie. W polskiej florze jest pospolitym na całym obszarze archeofitem.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Wyprostowana, wzniesiona i zwykle rozgałęziona, krótko owłosiona. Wysokość 20-100 cm.
- Liście
- Szarozielone, dwu- lub trzykrotnie pierzastosieczne z równowąsko lancetowatymi łatkami, nie szerszymi niż jeden milimetr. Liście gęsto gwiazdkowato owłosione.
- Kwiaty
- Bladożółte płatki, długie na 2 milimetry, tak duże jak kielich. Czasami brak płatków. Kwiaty w gronie bez przysadek. Kwitnie od maja do lipca, czasami do września, jest owadopylna lub samopylna.
- Owoce
- Wzniesiona, sierpowato zgięta łuszczyna ku górze, ok. półtora razy dłuższa od szypułki. Nasiona roznoszone są przez wiatr, a także przez ludzi i zwierzęta.
- Biotop, wymagania
- Pola, drogi, wysypiska, nasypy piaszczyste. Pospolity chwast. Gleby bogate w azot – roślina azotolubna, dobry wskaźnik gleb bogatych w azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Sisymbrietalia, Ass. Sisymbrietum sophiae.
[edytuj] Ciekawostki
- Gatunkowa nazwa łacińska sophia oznacza mądrość. Jest to nawiązanie do własności leczniczych, jakie dawniej przypisywano tej roślinie.
[edytuj] Źródła
- 1.Malgorzata Haliniarz. Wybrane cechy biologiczne stulichy psiej
- 2.Matuszkiewicz W. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. PWN, Warszawa, 2001
- 3.Rostafiński Józef, Seidl Olga. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa, 1973.
- 4.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
- 5.Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.
Zobacz też: rośliny ruderalne
[edytuj] Linki zewnętrzne
Malgorzata Haliniarz. Wybrane cechy biologiczne stulichy psiej
