Syndrom Verdun
Z Wikipedii
Syndrom Verdun - termin używany w paleobiologii na określenie pierwszej fazy wyścigu zbrojeń wśród tkankowców w epoce wczesnego kambru. Ofiary pierwszych drapieżników musiały wybrać między ukrywaniem się w osadzie, a wytworzeniem pancerza. Jednym z efektów tego było pojawienie się w zapisie kopalnym tzw. "Wielkiego Wybuchu Życia". Termin syndrom Verdun został użyty po raz pierwszy w roku 2005 przez Jerzego Dzika w artykule w periodyku Paleobiology. Tekst artykułu w języku angielskim w formacie PDF dostępny jest tu: Behavioral and anatomical unity of the earliest burrowing animals and the cause of the ‘Cambrian explosion’. Dalszym rozwinięciem tej koncepcji była praca z roku 2007: The Verdun Syndrome: simultaneous origin of protective armor and infaunal shelters at the Precambrian-Cambrian transition.
