Szpinak nowozelandzki

Trętwian czterorożny, szpinak nowozelandzki (Tetragonia tetragonioides, T. expansa) - gatunek rośliny zielnej należącej do rodziny przypołudnikowatych. Szpinak nowozelandzki rośnie dziko w Nowej Zelandii, Tasmanii oraz w południowej i zachodniej Australii.

Jest błędnie zaliczany do rodzaju szpinak (Spinacia).

Roślina uprawna: Uprawiany jako warzywo.
- Historia uprawy: Do Europy przywiózł go z Nowej Zelandii w 1771 roku Anglik, Joseph Bans, powracając z podróży dookoła świata z kapitanem Cookiem. We Francji był już bardzo znany w 1820 roku. Atrakcyjność jego wynika z tego, że jest bardzo podobny w smaku do szpinaku i jest dostępny wtedy, kiedy prawdziwego szpinaku brak, to jest w pełni lata.
- Warunki uprawy: Szpinak nowozelandzki jest niewrażliwy na upały, których szpinak zwyczajny (Spinacia oleracea) nie lubi.
Sztuka kulinarna: Wartością odżywczą szpinak nowozelandzki nie ustępuje zwykłemu szpinakowi. Zawiera duże ilości witaminy C i prowitaminy A oraz sole mineralne, zwłaszcza żelazo. Zawiera również kwas szczawiowy, tak jak szpinak. Potrawy ze szpinaku nowozelandzkiego przyrządza się w ten sam sposób, co potrawy ze zwykłego szpinaku. Nadaje się on również do mrożenia. Listki jego powinny być chłodne, jędrne, przy zgniataniu w garści - lekko trzeszczące. Jeśli są ciepłe, oznacza to, że szpinak zaczyna się psuć.

Podbielkowski Z., Rośliny użytkowe, WSiP, Warszawa 1992.
Gapiński M. (red.), Warzywa mało znane i zapomniane, PWRiL, Poznań 1993.
Szweykowscy A. i J. (red.), Słownik botaniczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993.
Anna Czerni, Warzywa rzadko spotykane, Wydawnictwo Watra, Warszawa 1986.