Szukiszki
Z Wikipedii
Szukiszki (lit. Šukiškės) - wieś na Litwie, w pobliżu dzisiejszych miast Buivydžiai (pol. Bujwidze) i Niemenczyn (rejon wileński) na północny wschód od Wilna.
Wzmiankowana w wieku XVI, kiedy dokumentach źródłowych ze spisu w 1577 wspomniany jest tu chłop Maciej Szukień, od którego nazwiska wywodzi się najpewniej pierwotna nazwa Szukiszek - Szukiany.
W 1704 wieś Szukiany, liczącą wówczas 4 włóki[1], położoną w sąsiedztwie Majkun (własnością zakonu Karmelitanek Bosych, dziś Maikūnai), Zwinian (własnością jezuitów, dziś Žvynėnai) i Świątnik (majątku Katedry Wileńskiej) król polski August II Sas nadał w 1704 wraz z zaściankami Kureliszki i Pryciuliszki (dzisiejsze Pričiūnai, tj. Pryciuny) Dominikowi Szaniawskiemu.
W dokumencie z roku 1722 Szukiszki-Szukiany liczyła 13 włók, przy czym wspomina się, iż 8 z nich stało odłogiem. Wieś złożona wówczas z 4 gospodarstw wchodziła wówczas w skład Ekonomii Wileńskiej. W drugiej połowie XVIII wieku wieś zamieszkana była głównie przez członków rodziny Wapsów. W 1790 Ekonomię Wileńską uchwałą sejmową objęli Radziwiłłowie. Wojewoda Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku odstąpił Szukiszki i okoliczne zaścianki hrabiemu Michałowi Ogińskiemu, który wkrótce sprzedał je Józefowi Kolińskiemu, a ten w 1791 - byłemu komisarzowi porządkowemu powiatu wileńskiego Antoniemu Trappowi, który w nieodległych od Szukiszek wsi Pryciuny zbudował swoją rezydencję, odległą od Szukiszek o 2½ wiorsty[2].
W roku 1877 Szukiszki liczyły 9 włók i były zamieszkane przez czterech gospodarzy: Ignacego Jarmołowskiego, Antoniego Ajewskiego, Jana Boguckiego i Józefa Kuleszę. W tym okresie majątek kupił Józef Gulbinowicz, dziadek kardynała Henryka Gulbinowicza. Pod koniec wieku XIX okoliczne wsie wykupywane były przez gospodarzy - dzierżawców gruntów, w 1899 grunty w Szukiszkach należały w znacznym stopniu do Wąsewiczów.
- Źródło
