Terrestrial Planet Finder
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł dotyczy przyszłego wydarzenia; informacje w nim zawarte mogą się radykalnie zmienić! |
Terrestrial Planet Finder – zaproponowany przez NASA projekt urządzenia zdolnego do wykrywania planet pozasłonecznych wielkością zbliżoną do Ziemi.
W 2002 roku przedstawiono dwa odmienne rozwiązania, które umożliwią uzyskanie wymaganej czułości. Dodatkowym celem urządzenia będzie określenie składu atmosfery i charakterystyki powierzchni nowo odkrytych planet. W 2004 roku oba projekty zostały zaakceptowane i weszły w kolejną fazę badań.
- Interferometr zakresu podczerwieni (ang. Infrared Interferometer (TPF-I)) – zakłada wyniesienie na orbitę wielu mniejszych teleskopów, które zostałyby zamocowane na wspólnym stelażu lub też poruszałyby się swobodnie w precyzyjnie ustalonej formacji. W celu zmniejszenia jasności obserwowanej gwiazdy, aby nie zasłaniała słabego światła planet, zastosowana zostanie technika wygaszania fal (ang. nulling). Pozwoli to na zmniejszenie jasności gwiazdy milion razy.
- Koronograf pracujący w zakresie światła widzialnego (ang. Visible Light Coronagraph (TPF-C)) – zakłada konstrukcję ogromnego teleskopu, który zostanie umieszczony na orbicie. Średnica zwierciadła głównego musiałaby być trzykrotnie większa od zwierciadła Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, przy zachowaniu 10-krotnie większej precyzji wykonania. Specjalnie zaprojektowany koronarograf blokowałby światło gwiazdy, zmniejszając jego wartość miliard razy.
Wg planów NASA TPF-C zostanie wysłany w 2014 roku, a start TPF-I planowany jest na 2020 rok. Jednak według ogłoszonego w lutym 2006 projektu przyszłego budżetu NASA prace nad TPF mają zostać bezterminowo odłożone.
Europejska Agencja Kosmiczna planuje podobną misję – Darwin, aczkolwiek, ze względu na koszty, prawdopodobnie, nie dojdzie do budowy osobnych urządzeń, na korzyść wspólnego projektu.
