Ulica Czerwona w Łodzi
Z Wikipedii
 Łódź |
|||||||||
| Ulica
Czerwona
|
|||||||||
| Śródmieście | |||||||||
| Długość: | 305 m | ||||||||
| przebieg | |||||||||
|
|||||||||
Ulica Czerwona w Łodzi, to krótka, licząca 305 metrów ulica, łącząca Piotrkowską z ulicą Wólczańską. Znajduje się na granicy dzielnic Górna i Śródmieście.
Wbrew pozorom, nazwa nie została nadana w czasach PRL-u, ani ku czci komunizmu. Kiedyś przy tej ulicy stała farbiarnia, z której ścieki płynące po brukowanej drodze, miały często kolor czerowny.
Ulicę wytyczono w roku 1827 w ówczesnej osadzie Łódka, jako dojazd od traktu piotrkowskiego do farbiarni przędzy Traugotta Langego, przy ul. Wólczańskiej. Wśród stosowanych przez farbiarnię barwników dominowała tzw. "czerwień turecka" , stąd nazwa ulicy. W 1832 farbiarnię nabył Ludwik Geyer. W XIX/XX wieku większość działek i domów przy ulicy należała do fabrykanckiej rodziny Geyerów, bądź do spółki akcyjnej "L. Geyer". W roku 1928 wybudowano w jezdni ulicy tory tramwajowe, przesunięte ok. 1970 na miejsce wyburzonej północnej pierzei ulicy.
- Nazwę ulicy zmieniono tylko raz - w czasie wojny na "Rotgarnstrasse" (tj. ulica czerwonej przędzy).
|
Mickiewicza • Włókniarzy |
|
|
Andrzeja Struga • Anstadta • Balonowa • Czerwona • Drewnowska • Gdańska • Główna • Kurczaki • Księży Młyn • Lumumby • Nawrot • Niciarniana • Piotrkowska • Południowa • Pomorska • Północna • Przędzalniana • St. Moniuszki • Śląska • Tamka • Włókiennicza • Wschodnia • Zachodnia • Zielona |
|
|
Dąbrowskiego • Kościelny • Niepodległości • Rynek Starego Miasta • Wolności |
|
|
Rubinsteina |
|
