Voyager 1
Z Wikipedii
Voyager 1 - (pl. Podróżnik 1) bezzałogowa sonda kosmiczna NASA, wystrzelona z Przylądka Canaveral na Florydzie 5 września 1977 roku. Obecnie jest najdalszym i ciągle działającym obiektem wysłanym w przestrzeń kosmiczną przez człowieka. Od Ziemi dzieli ją odległość prawie 100 jednostek astronomicznych. Sygnał wysłany przez sondę w kierunku anten Deep Space Network potrzebuje 13 godzin na przebycie tej drogi. Pierwotnym celem misji Voyagera 1 było zbadanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Obecnie główny cel stanowi badanie heliopauzy oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej. Dalsze badanie wiatru słonecznego jest niemożliwe po awarii w 1990 roku instrumentu umożliwiającego wykonywanie pomiarów.
Sondę początkowo planowano nazwać Marinerem 11 i włączyć ją do programu Mariner. Jej misja od samego początku miała wykorzystać technikę przyspieszania w polu grawitacyjnym planet, co pozwala na osiągnięcie dużych prędkości bez konieczności używania paliwa. Szczęśliwym trafem rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo korzystnymi położeniem planet, które umożliwiło odwiedzenie wszystkich gazowych olbrzymów: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna przez jeden próbnik. Przy okazji cała seria asyst grawitacyjnych uczyniła z Voyagera 1 najszybszy obiekt wysłany przez człowieka w kosmos ( Sonda New Horizons została wystrzelona w kosmos z znacznie więksżą prędkością niż Voyager 1 jednak nie korzystając z asysty grawitacyjnej tak jak Voyager 1 opuszczając układ słoneczny nigdy Voyagera nie wyprzedzi [1] ). Voyager 1 wystrzelony później niż Voyager 2 wyprzedził swoją siostrzaną jednostkę i pierwszy dotarł do dalszych planet Układu Słonecznego.
Podczas przelotu obok Jowisza wykonał on serię zdjęć i pomiarów dzięki którym odkryto wulkany siarkowe na Io.
Po przyspieszeniu w polu grawitacyjnym Jowisza Voyager dotarł do kolejnej planety Układu Słonecznego - Saturna. Największe zbliżenie nastąpiło 12 listopada 1980 roku. Skuszeni możliwością zbadania atmosfery Tytana, największego satelity planety, naukowcy zdecydowali się na przerwanie misji do dalszych planet i skierowanie sondy na trajektorię umożliwiającą zbadanie tego obiektu. Kolejne przyspieszenie w polu grawitacyjnym Tytana skierowało Voyagera 1 poza płaszczyznę ekliptyki, kończąc tym samym jego misję planetarną.
Sonda dotarła do krańców Układu Słonecznego. Obecnie wszyscy naukowcy z zespołu Voyagera zgadzają się, że statek kosmiczny znalazł się prawdopodobnie w obszarze tzw. szoku końcowego. Ocenia się, że komunikacja z sondą będzie możliwa do 2030 roku.
W dniu 5 maja 2006 roku sonda Voyager 1 znajdowała się w odległości około 14.816.000.000 kilometrów od Słońca (ponad 99 jednostek astronomicznych) i oddala się od niego z prędkością 17,151 km/s, czyli 61.380 km/h w kierunku gwiazdy AC+793888 w konstelacji Żyrafy. Za około 40.000 lat Voyager 1 minie gwiazdę AC+793888 w odległości około 1,6 roku świetlnego.
15 sierpnia 2006 o godzinie 11:23 polskiego czasu Voyager 1 dotarł na odległość 100 jednostek astronomicznych od Słońca.
[edytuj] Zobacz też:
[edytuj] References
[edytuj] Linki zewnętrzne
Mariner 1 • Mariner 2 • Mariner 3 • Mariner 4 • Mariner 5 • Mariner 6 i 7 • Mariner 8 • Mariner 9 • Mariner 10
| Program Voyager |
| Voyager 1 | Voyager 2 Zobacz też: Program Mariner |
