Władcy ziem polskich w czasie rozbiorów
Z Wikipedii
Pod zaborami (1795-1807), Polska zniknęła na 123 lata z mapy świata. Niektórzy władcy państw uczestniczących w rozbiorach używali tytulatury tradycyjnie przypadającej władcom Polski, bądź jej rozmaitych części. Oto lista władców ziem polskich w czasie nieistnienia państwowości polskiej.
Spis treści |
[edytuj] Władcy państw zaborczych (1795–1815)
Zabór rosyjski
- 1795–1796 Katarzyna II Wielka (księżniczka von Anhalt-Zerbst z dynastii Askańskiej)
- 1796–1801 Paweł I Romanow
- 1801–1815 Aleksander I Romanow
Zabór pruski
Zabór austriacki
[edytuj] Książę Warszawy
- 1807–1815 – Fryderyk August (książę warszawski z dynastii Wettinów, monarcha Księstwa Warszawskiego i król Saksonii) – unia personalna z Saksonią.
[edytuj] Romanowowie – unia personalna z Rosją
- 1815–1825 – Aleksander I Romanow (król polski z dynastii Romanowów, monarcha Królestwa Polskiego i Rosji)
- 1825–1831 – Mikołaj I Romanow (król polski z dynastii Romanowów, monarcha Królestwa Polskiego i Rosji, koronowany na króla polskiego 1829, zdetronizowany przez Sejm 25 stycznia 1831). Aż do 1917 cesarze Rosji na zasadzie uzurpacji nosili tytuł króla Polski.
[edytuj] Sejm Powstańczy (1831)
- Sejm Powstańczy i Rząd Tymczasowy 1831
[edytuj] Romanowowie
Carowie noszący tytuł Króla Polski.
- 1815–1825 - Aleksander I Romanow (od roku 1801 car Rosji)
- 1825–1855 – Mikołaj I Romanow
- 1855–1881 – Aleksander II Romanow
- 1881–1894 – Aleksander III Romanow
- 1894–1917 – Mikołaj II Romanow
