Władysław Strzemiński
Z Wikipedii
Władysław Strzemiński (ur. 21 listopada 1893 w Mińsku, zm. 28 grudnia 1952 w Łodzi) - polski malarz, teoretyk sztuki, pedagog z kręgu konstruktywizmu. Pionier konstruktywistycznej awangardy lat 20. i 30. XX wieku; twórca teorii unizmu. W 1917 ukończył Wojskową Szkołę Inżynierii Lądowej. Po zakończeniu I wojny światowej, w której został ciężko ranny, rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Moskwie. Następnie został asystentem Kazimierza Malewicza w Szkole Sztuk Pięknych w Witebsku. W 1922 powrócił do kraju. W 1931 osiadł w Łodzi, gdzie rozwinął działalność w Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1932 został odznaczony Nagrodą Miasta Łodzi. W 1945 został wykładowcą w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, której był współzałożycielem. W tym samym roku przekazał swą spuściznę artystyczną Muzeum Sztuki.
W 1950 Strzemiński został, na polecenie Ministerstwa Kultury i Sztuki, zwolniony z pracy w PWSSP pod zarzutem nierespektowania norm doktryny realizmu socjalistycznego.
Mąż Katarzyny Kobro, silnie związany z Łodzią. Tuż przed wojną, w mieszkaniu na modernistycznym osiedlu - Polesie Konstantynowskie w Łodzi, Strzemińscy wydawali gazetę, stanowiącą manifest grupy artystycznej "a.r." Wydali także "Unizm w malarstwie" (1928) i "Kompozycja przestrzeni. Obliczanie rytmu czasoprzestrzennego" (1930). Został pochowany na Cmentarzu Starym w Łodzi.
W 1987 jego imieniem nazwano ówczesną Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, a dziś ASP w Łodzi.
Największe zbiory związane z twórczością małżeństwa Strzemińskich znajdują się w Muzeum Sztuki w Łodzi.
