Wideo na życzenie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Wideo na życzenie (skrót VoD; ang. Video On Demand - wideo na żądanie), pot. także oglądanie na żądanie — usługa zezwalająca na oglądanie nadawanego materiału filmowego lub słuchanie nadawanego nagrania dźwiękowego w wybranym przez kogoś czasie, późniejszym niż czas emisji. Nadawana (także "na żywo") audycja może być dzięki temu przesunięta w odbiorze dla pojedynczego widza i słuchacza.

Oglądanie na żądanie jest możliwe od czasu pojawienia się magnetowidów, jednak wymagają one użycia wielu kaset wideo, a sam proces przewinięcia i wymiany kasety trwa wymierną ilość czasu i może być uznany za niewygodny. Popularność wideo na życzenie stała się możliwa dopiero w erze cyfryzacji sygnału audiowizualnego, gdyż dopiero to przyspieszyło przekaz, archiwizację i dostęp do danych. Prawdziwy boom na VoD rozpoczął się wraz z rozwojem szerokopasmowego dostępu do internetu oraz telefonii trzeciej generacji

Dzięki rozwojowi technologicznemu pojawiły się cyfrowe odpowiedniki magnetowidu w postaci stacjonarnych nagrywarek wideo z dyskiem twardym (tzw. Personal Video Recorder). Urządzenia te mogą być tworzyć prywatną bibliotekę wideo dzięki znacznie dłuższym maksymalnym czasom nagrywania, sięgającym obecnie setek godzin.

Bieżące nagrywanie wszystkich audycji telewizyjnych przez urządzenia PVR (np. w ciągu jednej doby) umożliwia późniejsze odtworzenie tylko wybranych nagrań, o dowolnej porze, po upływie dowolnego czasu. Możliwe jest też jednoczesne nagrywanie tej samej audycji z opóźnionym odtwarzaniem (time shift).

Co więcej, PVR umożliwia również połączenie oglądania na życzenie z ideą pay-per-view, która nadaje uprawnienia do obejrzenia filmu dopiero po dokonaniu opłaty za pojedyncze wyświetlenie. W ten sposób video-on-demand razem z per-pay-view przenosi wypożyczalnie kaset VHS i płyt DVD do prywatnych mieszkań, tak jak kino domowe stara się "konkurować" z kinem tradycyjnym.

Wideo na życzenie prawdopodobnie będzie standardową usługą udostępnianą przez samych dostawców sygnału telewizyjnego. Już teraz pierwsza w Polsce telewizja cyfrowa w standardzie HDTV — platforma "n" — oferowana jest od razu z urządzeniem PVR.

VoD może dotyczyć wszystkich audycji nadawanych publicznie (bezpłatnie). Coraz częściej utożsamia się go wyłącznie z dostępem do filmów w ramach kanałów płatnych (kodowanych), których odszyfrowanie umożliwia dopiero wykupienie abonamentu (jeżeli opłata dotyczy pojedynczego filmu, nadal nazywa się to pay-per-view).