Wiktor Bannikow

Z Wikipedii

Wiktor Maksymowycz Bannikow (ukr. Віктор Максимович Банніков, ur. 28 kwietnia 1938 w Łuhinach, obwód żytomierski, Ukraińska SRR, zm. 25 kwietnia 2001) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener i działacz piłkarski.

Zanim rozpoczął karierę piłkarską uprawiał inne dyscypliny, m. in. skok wzwyż oraz koszykówkę (grał w juniorskiej reprezentacji Ukrainy). W wieku 21 lat po raz pierwszy stanął na bramce w drużynie Awangard Żytomierz. W krótkim czasie zdobył duże uznanie dzięki udanym występom w lokalnych drużynach ukraińskich z niższych lig: Szachtiorze Korosteń oraz Desnie Czernihów i w 1961 został zawodnikiem jednego z czołowych klubów radzieckich – Dynama Kijów. Przez kilka sezonów był pierwszym bramkarzem zespołu z Kijowa, z którym zdobył mistrzostwo ZSRR w 1966, 1967 i 1968 oraz Puchar ZSRR w 1964 i 1966. Później reprezentował barwy Dniepru Dniepropietrowsk oraz Torpedo Moskwa, z którym zdobył Puchar ZSRR w 1972. W latach sześćdziesiątych cieszył się opinią jednego z najlepszych radzieckich bramkarzy, czego dowodem były m. in. nagrody dla najlepszego golkipera ZSRR przyznane mu przez magazyn "Ogoniok" w 1964 i 1970. W radzieckiej reprezentacji musiał jednak pogodzić się z rolą zmiennika Lwa Jaszyna, a później rywalizował o miejsce w bramce z innymi zawodnikami. Ogółem, od 29 listopada 1964 do 6 sierpnia 1972 rozegrał 14 meczów. Był rezerwowym w kadrze na mistrzostwa świata w Anglii w 1966.

• 1959-59 – Awangard Żytomierz
• 1960-60 – Szachtior Korosteń
• 1960-61 – Desna Czernihów
• 1961-69 – Dynamo Kijów
• 1970-70 – Dniepr Dniepropietrowsk
• 1970-73 – Torpedo Moskwa

W późniejszych latach pełnił m. in. funkcję kierownika drużyny Zarii Ługańsk oraz trenera Spartaka Żytomierz. Po 1991 podjął działalność w strukturach piłkarskiej federacji niepodległej Ukrainy: od 1991 do 1996 był prezydentem federacji, a od 1996 do 2001 I wiceprezydentem.