Lew Jaszyn

Z Wikipedii

Lew Iwanowicz Jaszyn, ros. Лев Иванович Яшин (ur. 22 października 1929, zm. 20 marca 1990) – rosyjski bramkarz, uważany przez wielu za najlepszego w historii futbolu.

Spis treści 1 Wiek dziecięcy 2 Kariera 3 Liczby 4 Osiągnięcia 4.1 Klub 4.2 Reprezentacja 4.3 Inne osiągnięcia 4.4 Ciekawostki

[edytuj] Wiek dziecięcy

Jaszyn urodził się w Moskwie w rodzinie robotniczej. Już w wieku dwunastu lat, w lecie 1942 r., podczas II wojny światowej zaczął pracę w zakładach metalowych.

[edytuj] Kariera

Całą sportową karierę spędził w stołecznym Dynamo Moskwa. W klubie tym występował w latach 1949-1971. W czasie 22 lat występów w Dynamie zdobył pięciokrotnie tytuł mistrza ZSRR, a puchar kraju trzykrotnie. Grał również na pozycji bramkarza w drużynie hokejowej Dynama, z którą zdobył mistrzostwo ZSRR w 1953 r.

W 1954 r. Jaszyn zadebiutował w kadrze swojego kraju. W reprezentacji zaliczył 78 występów. Zdobył Mistrzostwo Olimpijskie w 1956 roku, a w cztery lata później tytuł Mistrza Europy. Na Mistrzostwach Świata występował trzykrotnie: 1958, 1962, 1966. Zachował czyste konto w czterech z trzynastu rozegranych meczów. W roku 1970 był również w kadrze ZSRR, ale już jako trzeci bramkarz.

20 października 1957 r. w meczu Polska-ZSRR dwukrotnie pokonał go Gerard Cieślik. Polska wygrała wówczas w Chorzowie 2:1.

Po niepowodzeniu na mundialu 1962 największa krytyka spadła właśnie na niego. Obrażony na kibiców postanowił występować tylko w meczach wyjazdowych reprezentacji.

Lew Jaszyn jest jedynym jak do tej pory bramkarzem, który zdobył Złotą Piłkę magazynu France Football. Dostąpił tego zaszczytu w 1963 r.

Jeden z jego najlepszych występów zanotował w roku 1963 grając w meczu Reszty Świata przeciwko Anglii na stadionie Wembley. Popisał się wówczas serią wspaniałych parad bramkarskich. W całej swej karierze obronił 150 rzutów karnych, dużo więcej niż jakikolwiek inny bramkarz. W 1967 r. odznaczony Orderem Lenina (najwyższe odznaczenie państwowe) za zasługi dla ZSRR. W 1971 r. mając 41 lat rozegrał ostatni mecz dla Dynama Moskwa przeciwko drużynie gwiazd europejskiej piłki. Po zakończeniu kariery piłkarza trenował fińskie drużyny seniorskie oraz młodzieżowe.

Na całym świecie nazywano go Czarną Panterą. Wzięło się to z tego, że zawsze występował w czarnych strojach oraz jego nadludzkiej sprawności fizycznej. Przeciwnicy nazywali go również Czarny Pająk albo Czarna Ośmiornica z powodu jego długich rąk.

W 1986 r. amputowano mu nogę. Zmarł w 1990 r. w wyniku powikłań po tej operacji.

FIFA w 2000 roku umieściła Jaszyna w bramce Jedenastki Stulecia. Jednocześnie został wybrany Najlepszym Bramkarzem Stulecia, wyprzedzając Gordona Banksa. FIFA wyróżniła Jaszyna również jako najlepszego bramkarza finałów Mistrzostw Świata.

[edytuj] Liczby

• 812 meczów w karierze
• 326 meczów rozegranych dla Dynama Moskwa w wyjściowym składzie
• 75 meczów w reprezentacji (70 goli straconych)
• 13 występów na Mistrzostwach Świata (4 mecze bez straconego gola)
• 2 występy w meczach Reszty Świata, przeciwko Anglii w 1963 oraz Brazylii w 1968 roku
• 480 meczów w karierze bez straconego gola
• 150 obronionych rzutów karnych (średnio bronił co trzeci rzut karny)

[edytuj] Osiągnięcia

[edytuj] Klub

• Mistrzostwo ZSRR w hokeju na lodzie (1953)
• 5 razy Mistrzostwo ZSRR w piłce nożnej, 5 razy wicemistrzostwo, 1 raz trzecie miejsce
• 3 razy Puchar ZSRR

[edytuj] Reprezentacja

• Mistrzostwo Olimpijskie (1956)
• Mistrzostwo Europy (1960)
• Wicemistrzostwo Europy (1964)

[edytuj] Inne osiągnięcia

• Laureat Złotej Piłki w 1963 roku
• czwarte miejsce na Mistrzostwach Świata w Anglii
• trzykrotnie Najlepszy Bramkarz ZSRR (1960, 1963, 1966)
• 22 sezony w Dynamo Moskwa
• Order Lenina (1967)
• Order Olimpijski (1986)
• Złoty Order FIFA za zasługi (1988)

[edytuj] Ciekawostki

Nagroda dla najlepszego bramkarza mundialu jest nazwana jego imieniem.