Wilk grzywiasty

Według najnowszych badań genetycznych nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych psowatych. Wydaje się, że jest pozostałością południowoamerykańskiej plejstoceńskiej fauny dużych ssaków. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Chrysocyon.

[edytuj] Wygląd:

Przypomina nieco lisa, ale ma bardzo długie kończyny. Kończyny przednie są dłuższe od tylnych. Sierść dość długi, miękki, rudy po bokach, czarny, krótki na nogach; na grzbiecie sierść czarna, nastroszona; ogon puszysty, może być biały lub czarny; podbrzusze białe. Na szyi i karku sztywna, odstająca grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowiny ucha porośnięte białym włosem.

[edytuj] Wielkość:

Wysokość w kłębie: ok. 80 cm

Długość ciała bez ogona: ok. 130 cm

Długość ogona: ok. 30 cm

Masa ciała: 20-25 kg

[edytuj] Tryb życia i zachowanie:

Aktywny wieczorem i nocą, w dzień odpoczywa w wysokiej trawie lub zaroślach, zwykle w tych samych miejscach. Samce wyraźnie bardziej aktywne od samic. Jego głos to pojedyncze szczeknięcia w sporych odstępach czasu. Poluje jak lis - podkradając się blisko do ofiary. W przeciwieństwie do większości dużych psowatych (wilk, likaon) nie tworzy stad. Żyje w parach, terytorium pary wynosi średnio 20-30 km². Chodzi inochodem, co sprawia, że się lekko kołysze na boki.

[edytuj] Rozród:

Dojrzałość płciowa w 1 roku życia, ale rozród dopiero w następnym; okres rui trwa 3-5 dni, ciąża trwa 62-66 dni; po tym okresie rodzi się 1-5 szczeniąt, każde o masie ok. 300g.

[edytuj] Pożywienie:

Poluje na gryzonie, króliki i ptaki. Duży procent jego diety stanowią owoce; niezbędnym roślinnym składnikiem jego jadłospisu jest tzw. wilcze jabłko, czyli lobeira (nazwa miejscowa) - Solanum lycocarpum z rodziny psiankowatych, bez którego zwierzę to choruje na nicieniowe zapalenie nerek. Wilk grzywiasty jest głównym czynnikiem rozprzestrzeniającym nasiona tej rośliny.

[edytuj] Długość życia:

W niewoli dożywa 12-15 lat.

[edytuj] Status:

Według IUCN "mniej zagrożony"; jednakże zważywszy, że jego zasięg zmniejszył się znacznie (kiedyś obejmował też Urugwaj i Argentynę) nie można wykluczyć, że wkrótce dołączy do gatunków zagrożonych. W Brazylii chroniony.

[edytuj] Ciekawostki

W medycynie ludowej i demonologii obszarów, na których występuje, wilk grzywiasty uważny jest za zwierzę "rzucające urok", być może w związku z faktem, że jego aktywność ogranicza się do ulubionej przez demony pory nocnej.

Tło geologiczne ewolucji ssaków

Jura • Kreda • Paleocen • Eocen • Oligocen • Miocen • Pliocen • Plejstocen • Holocen