William Baffin
Z Wikipedii
William Baffin – (ur. 1584, zm. 23 stycznia 1622), angielski żeglarz i odkrywca.
Baffin rozpoczął swoją odkrywczą karierę w 1612, gdy jako sternik wziął udział w wyprawie Charelsa Halla, która była kontynuacją wcześniejszych wysiłków w celu odnalezienia Przejścia Północno-Zachodniego. W latach 1615 i 1616 był sternikiem podobnej wyprawy organizowanej przez Roberta Bylota. W czasie tej ostatniej wyprawy żeglarzom dopisało wielkie szczęście. Sprzyjające warunki atmosferyczne sprawiły, że płynąc Cieśniną Davisa, udało im się przedrzeć przez normalnie skute lodem wody do Morza Baffina i Cieśniny Smitha. Po zawróceniu na zachód wyprawa odkryła dwie nowe cieśniny: Jonesa i Lancastera (obydwaj byli przedsiębiorcami finansującymi wyprawę Baffina-Bylota). Ta, tak owocna z punktu odkryć geograficznych podróż, zakończyła się fiaskiem. Nie odkryto Przejścia, a doświadczenia subarktycznej żeglugi Baffina zniechęciły kolejnych odkrywców do zapuszczania się na te wody, na następne dwa wieki. Po tych wyprawach Baffin przeszedł na służbę Kompanii Wschodnioindyjskiej, gdzie pływał jako kapitan. W tym okresie przyczynił się do zbadania Morza Czerwonego i Zatoki Perskiej. Poczynił też bardzo istotne obserwacje astronomiczne, które prowadziły do nawigacji w oparciu o położenie księżyca.
Baffin zginął w 1622 w czasie swej drugiej podróży do Indii podczas oblężenia Ormuzu.
W 1849 został opublikowany dziennik pokładowy Baffina w formie książkowej po tytułem Voyages towards the North-West.
