William W. Brandon

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

William Woodward Brandon, zwany przez niektórych Plain Bill (ur. 5 czerwca 1869, zm. 7 grudnia 1934) był amerykańskim politykiem ze stanu Alabama. Brandon był członkiem Partii Demokratycznej.

Brandon przyszedł na świat w Talladega w Alabamie, ale wychował się w Tuscaloosa. Uczęszczał do Cedar Bluff Institute oraz Tuscaloosa High School a także studiował prawo na University of Alabama w latach 1891-1892. Szybko wkroczył w stanową politykę, zostając obranym, jeszcze jako student, wysokim miejskim urzędnikiem (ang. City Clerk) w Tuscaloosa. W roku zaś 1892 zaczął prowadzić własną praktykę prawniczą, zostając jednocześnie mianowanym sędzią pokoju.

Uchodzący za barwną postać Brandon w latach 1896-1901 zasiadał w stanowej legislaturze, zaś w czasie stanowej konwencji konstytucyjnej roku 1901 brał aktywny udział w jej pracach. Prócz tego w roku 1906 został wybrany stanowym audytorem, a w latach 1911-1923 był sędzią w rodzinnym hrabstwie.

W czasie wojny amerykańsko-hiszpańskiej służył w armii i dowodził m.in. kompanią na polu bitwy. W roku 1899 ówczesny gubernator William J. Samford mianował go generałem-adiutantem, czyli dowódcą stanowej gwardii narodowej. Na to samo stanowisko renominował go następca Samforda William D. Jelks. Generał Brandon zorganizował gwardię na nowo wedle standardów federalanych.

Po raz pierwszy o urząd szefa stanowej władzy wykonawczej ubiegał się w roku 1918, ale został pokonany w prawyborach demokratycznych przez Thomasa E. Kilby'ego, który z łatwością wygrał właściwe wybory (Alabama była wówczas całkowicie opanowana przez demokratów). Brandon ubiegał się o to stanowisko także w roku 1922 i wygrał, pokonując swego przyszłego następcę Bibba Gravesa, gęsto szemrając w kampanii hasłami w rodzaju: nie dla nowych podatków!

Cztery lada rządów Brandona jako gubernatora stanu nie zaznaczyły się, w ogólnej opinii, niczym szczególnym. Był też krytykowany za to, iż (w porównaniu w Kilbym) nie zrobił zupełnie nic dla poprawy nienajlepszego stanu oświaty w Alabamie. Brandon słynął też z wydawania częstych aktów łaski, co motywował aktami humanitaryzmu.

Podczas wyborów prezydenckich w roku 1924 przewodził stanowej delegacji na konwencję demokratów, która trwała najdłużej za wszystkich w historii (kandydata wyłoniono dopiero po blisko 100 nieudanych głosowaniach). Ponieważ Brandon przebywał poza stanem ponad 20 dni jego wicegubernator Charles McDowell został tymczasowym gubernatorem na okres jednego dnia (10 lipca - 11 lipca).

Po zakończeniu swej kadencji na początku roku 1927 Brandon ponownie został mianowany sędzią w Tuscaloosa przez gubernatora Gravesa.

27 czerwca 1900 r. poślubił Elizabeth Andrews Nabors, wdowę z dwójką córek. Zmarł w Tuscaloosie.