Witold Budryk
Z Wikipedii
Witold Budryk (ur. 8 marca 1891 w Białymstoku, zm. 18 listopada 1958 w Krakowie) - polski inżynier, profesor Akademii Górniczej oraz Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, później jej rektor.
Pierwszy w historii polski doktor górnictwa (w 1928 roku), członek Akademii Nauk Technicznych (od 1936 roku). 6 listopada 1939 roku wraz z całym gronem profesorskim Uniwersytetu Jagiellońskiego aresztowany i aż do lutego 1940 roku więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen-Oranienburg. Rektor AGH (w latach 1956-1958), członek Polskiej Akademii Nauk (od 1952 roku).
Na Górnym Śląsku, na granicy Siemianowic Śląskich i Chorzowa istnieje osiedle Falklandy oficjalnie nazwane imieniem Witolda Budryka. Poza tym w Siemianowicach Śląskich imię Witolda Budryka nadane jest Szkole Podstawowej nr 4 przy ulicy Marii Dąbrowskiej 10.
[edytuj] Największe dzieła
- Depresja cieplna - 1929
- Górnictwo - 1947
- Podziemna eksploatacja pokładów węgla - 1952
- Zjawiska występujące na powierzchni ziemi na terenach górniczych - 1955
- Pożary podziemne - 1956
