Wniebowstąpienie
Z Wikipedii
Wniebowstąpienie – przeniesienie się osoby świętej do nieba za życia (nie po śmierci) wraz z ciałem (nie sama dusza). Dwie najbardziej znane postacie, którym przypisywane jest wniebowstąpienie, to Jezus Chrystus oraz Mahomet.
[edytuj] Wniebowstąpienie Jezusa
Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa opisane zostało w Ewangelii Marka (16,19), Ewangelii Łukasza (24,51) oraz w Dziejach Apostolskich (1,9). Jezus przez 40 dni po swoim zmartwychwstaniu przebywał wśród uczniów. Po tym czasie udali się razem na Górę Oliwną (tego miejsca nie podają ewangelie, tylko tradycja). W obecności uczniów Jezus uniósł się w górę i zniknął.
Kościół Katolicki dla upamiętnienia wniebowstąpienia Jezusa ustanowił święto Wniebowstąpienia Pańskiego, obchodzone 40 dni po święcie Wielkanocy. Schizma z Kościołem Prawosławnym oraz zmiany w kalendarzu spowodowały, że data obchodzenia tego święta jest różna dla tych dwóch wyznań. Daty różnią się w zależności od konkretnego kraju i roku. W szczególności dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 4 marca 2003 r. katolicy w Polsce od roku 2004 obchodzą święto Wniebowstąpienia w siódmą niedzielę po Wielkanocy.
Święto wniebowstąpienia obchodzone jest również (w sposób mniej lub bardziej uroczysty) przez Kościoły i Wspólnoty Protestanckie odwołujące się do nauczania Pisma Świętego. W Kościołach tych w dniu tym odbywają sie specjalne nabożeństwa lub spotkania modlitewne, czytane są fragmenty Nowego Testamentu mówiące o wniebowstąpieniu i śpiewane są przez wiernych pieśni upamiętniające ten fakt. W niektórych Kościołach wyrastających ze wspólnego nurtu którym była reformacja dzień ten nie jest uroczyście obchodzony jako święto kościelne, jednakże jest to data ważna dla chrześcijan wszystkich denominacji, ponieważ upamiętnia ona wstąpienie do nieba i Boga Ojca samego Pana Jezusa Chrystusa (w odróżnieniu od katolickiego święta Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny, które jako nie mające podstaw Biblijnych jest odrzucane przez wszystkie Kościoły chrześcijańskie wyrastające ze wspólnego fundamentu, którym jest reformacja).
Używana na zachodzie łacińska nazwa ascensio kładzie nacisk na to, że wniebowstąpienie Jezusa dokonało się własną mocą. Święty Augustyn podkreśla ten fakt stwierdzając, że "Nikt nie wstąpił do nieba poza Tym, który z nieba zstąpił, Synem Człowieczym, który jest w niebie" (Sermo de Ascensione Domini), prawosławni używają biblijnej, greckiej formy analepsis (wzięcie do góry, ros. Вознесение).
[edytuj] Wniebowstąpienie Mahometa
Zgodnie z Koranem objawienie Mahometowi najważniejszych nakazów Allaha składało się z dwóch etapów. Pierwszy była to Al-Isra (arab. podróż nocna) i Al-Miradż (arab. wniebowstąpienie). W "nocnej podróży" Mahomet udał się na koniu Burak z Mekki do Jerozolimy. Tam dostąpił wniebowstąpienia i w trakcie spotkania z Bogiem uzyskał wskazówki, jak mają wyglądać podstawowe rytuały muzułmanów. W miejscu, gdzie według tradycji nastąpiło wniebowstąpienie, stoi dziś jerozolimska Kopuła na Skale. Według tradycji Żydowskiej w tym samym miejscu stała Świątynia Jerozolimska. Poniżej znajduje się Ściana Płaczu. Dostęp do tych świętych miejsc rodzi spory między wyznawcami Jahwe i Allaha.
