Wojny Cyrusa Wielkiego
Z Wikipedii
Wojny Cyrusa Wielkiego to wojny o charakterze zaborczym prowadzone w latach 559-530 p.n.e. przez Persów pod wodzą króla Cyrusa II Wielkiego, zwanego też Starszym.
[edytuj] Podboje Cyrusa:
- podbój Medii właściwej (559-550 p.n.e.)
- podbój Lidii (547-546 p.n.e.) - decydujące bitwy pod Pterią i Tymbrą
- ekspansja na Wschód - podbój Partii, Hyrkanii, Sogdiany, Arii, Margiany, Drangiany, Baktrii, Arachozji i Gedrozji (545-539 p.n.e.)
- podbój Babilonii chaldejskiej wraz z Syrią i Palestyną (539-538 p.n.e.) - decydująca bitwa pod Opis
- wojna z Massagetami i śmierć króla (ok. 530 p.n.e.)
Dzięki podbojom zapoczątkowanym przez Cyrusa Persowie stworzyli imperium, które w szczycie swojego rozkwitu obejmowało obszary od Grecji (w Europie Tracja, Macedonia i Cyklady) do Indusu oraz Egiptem a Syr-darią.
