Wymieranie dewońskie
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: język, który wygląda na wypluwkę z automatycznego translatora.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Wymieranie dewońskie jest związane z kryzysem Kelwasser (które miało miejsce na granicy Fran/Famen). Wymieranie to miało miejsce około 364 milionów lat temu (pod koniec dewonu). Dotknęło 83% gatunków (przede wszystkim faunę rafową - koralowce czteropromienne, faunę pelagiczną, konodonty, amonity, tentaculity). Bardzo charakterystyczne jest wystąpienie czarnych łupków, pojawia się także anomalia irydowa związana najprawdopodobniej z uderzeniem wielkiego meteorytu. Wymieranie dewońskie wiąże się z całym szeregiem zmian w obrębie ekosystemu ocean-atmosfera-ocean, które zostały zapoczątkowane upadkiem ciała kosmicznego około 3 miliony lat wcześniej tzn. 367 milionów lat temu. W następstwie nastąpiło podwyższone wietrzenie chemiczne, dopływ do mórz ogromnych ilości pierwiastków biofilnych, zachwianie równowagi tektonicznej skorupy ziemskiej jak i ochłodzenie się klimatu. Uważa się, że śladem po kosmicznym impakcie jest tzw. krater Alamo w Nevadzie o średnicy ocenianej na od 38 do 100 km (według innych danych od 44 do 65 kilometrów). Był to tzw. "mokry impakt" czyli uderzenie ciała kosmicznego w powierzchnię dewońskiego oceanu.W odróżnieniu od impaktu permskiego (251 milionów lat temu) i kredowego (65 milionów lat temu) impakt związany z kraterem Alamo nie doprowadził do prawie natychmiastowej zagłady większości organizmów, a jedynie zainicjował stopniowe zmiany w ekosystemach. Niewątpliwie jednak musiał doprowadzić do zmian klimatycznych, a także zmian chemicznych w składzie atmosfery i wód oceanicznych.
Zobacz też: masowe wymieranie
