Zbigniew Trylski
Z Wikipedii
Zbigniew Trylski (ur. 13 października 1899 w Budziszynie - zm. 28 grudnia 1972 w Krakowie) - wybitny harcerski instruktor krakowski, w latach 1937-1939 Naczelnik Organizacji Harcerzy ZHP.
Do harcerstwa wstąpił w 1913 roku. W 1914 brał udział w obozie na Polanie Hurkotne prowadzonym przez Andrzeja Małkowskiego. W latach 1918-1923 studiował w Studium Rolniczym Uniwersytetu Jagielońskiego. W 1918 roku wstapił do Grupy Harcerskiej Wojska Polskiego. Został ciężko ranny. W czasie pobytu w Kielcach był skautowym komendantem miejscowym. Uczestniczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
W latach 1920-1924 był członkiem Komendy Chorągwi Krakowskiej Harcerzy ZHP, drużynowej 4 KDH i przewodniczącym Koła Starszych Harcerzy.
Po studiach pracował jako nauczyciel hodowli w szkołach rolniczych w Sędziejowicach i Białokrynicy. Był członkiem Komendy Hufca Harcerzy w Łasku (1925-1927) i hufcowym w Krzemieńcu (1928-1929). W latach 1926-1931 i 1936-1939 był członkiem Naczelnej Rady Harcerskiej ZHP, a w latach 1932-1936 członkiem Głównej Kwatery Harcerzy ZHP. Od 1937 roku był Naczelnikiem Harcerzy ZHP.
Podczas II wojny światowej organizator pracy harcerskiej i działalności konspiracyjnej na Węgrzech, w 1945 roku aresztowany i torturowany przez NKWD. W 1945 roku we Włoszech służył w II Korpusie WP. Od 1946 roku na emigracji w Anglii, gdzie pełnił m.in. funkcję wiceprzewodniczącego ZHP pgk, członka Rady Naczelnej ZHP pgk i Naczelnika Harcerzy ZHP pgk w latach 1952-1955.
Do Polski wrócił na kilka miesięcy przed śmiercią w 1972 roku.
Autor cenionych publikacji dotyczących obozownictwa "Obozy" i "Mały podręcznik obozowania".
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Walecznych (1920),
- Złoty Krzyż Zasługi,
- harcerska Odznaka "Za Zasługę" (1926).
