Zgromadzenie Ogólne ONZ
Z Wikipedii
Zgromadzenie Ogólne (ZO) to jeden z sześciu organów głównych ONZ. Ma swoją siedzibę w Nowym Jorku w USA.
Spis treści |
[edytuj] Skład
Zgromadzenie Ogólne składa się ze wszystkich członków ONZ, któremu przysługuje 1 głos, a każdy członek może mieć nie więcej niż pięciu przedstawicieli w ZO. Zbiera się ono na doroczne sesje zwyczajne (najczęściej we wrześniu) oraz sesje nadzwyczajne, zwoływane na żądanie Rady Bezpieczeństwa lub większości członków (dotychczas odbyły się 24 sesje nadzwyczajne).
[edytuj] Podejmowanie decyzji
Zgromadzenie podejmuje decyzje w formie uchwał, które mają charakter obowiązujący w kwestiach wewnętrznych, a zalecający, czyli nieobowiązkowy, dla państw członkowskich.
Uchwały Zgromadzenia Ogólnego w ważnych sprawach zapadają większością dwóch trzecich głosów:
- zalecenia dotyczące utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
- wybór niestałych członków Rady Bezpieczeństwa,
- wybór członków Rady Gospodarczej i Społecznej,
- wybór członków Rady Powierniczej,
- przyjęcie nowych członków do Organizacji,
- zawieszenie w korzystaniu z praw i przywilejów członkowskich,
- wykluczenie członków z Organizacji,
- sprawy dotyczące funkcjonowania systemu powiernictwa,
- sprawy budżetowe.
Uchwały w innych sprawach, włączając w to ustalenie dodatkowych kategorii spraw wymagających rozstrzygnięcia większością dwóch trzecich głosów, zapadają zwykłą większością głosów członków obecnych i głosujących.
Do wyboru sędziów Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości wymagana jest Większość bezwzględna głosów.
Do uchwalania poprawek do Karty Narodów Zjednoczonych wymagana jest większość dwóch trzecich wszystkich członków Zgromadzenia Ogólnego.
[edytuj] Kompetencje
Do kompetencji Zgromadzenia należy omawianie wszelkich zagadnień i spraw wchodzących w zakres działalności ONZ lub dotyczących funkcji i kompetencji któregokolwiek organu ONZ, jak również wydawanie zaleceń we wszystkich tych sprawach pod adresem państw członkowskich i organów ONZ. W zakresie spraw dotyczących międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa Karta Narodów Zjednoczonych przyjęła zasadę priorytetu kompetencji Rady Bezpieczeństwa.
