Ziemia (administracja)
Z Wikipedii
Ziemia – historyczna jednostka podziału administracyjnego w Polsce. W średniowiecznej Polsce ziemia była terytorialną jednostką administracyjną utworzoną z księstwa, które w rezultacie włączenia do państwa polskiego (zwłaszcza po okresie rozbicia dzielnicowego) utraciło odrębność polityczną, ale zachowało własną organizację urzędniczą. W XIV-XV w. większość tych ziem przekształciła się już w województwa, pozostałe jednak nadal zatrzymały nazwę ziemia i własny sejmik.
Z czasem pojęcie to przestało mieć znaczenie administracyjne, przekształcając się w termin wyłącznie geograficzny odnoszący się do dowolnie wybranego fragmentu obszaru kraju.
[edytuj] Zmiany znaczenia terminu
W początkach państwa polskiego terminem tym określano przestrzeń będącą siedliskiem jakiegoś plemienia, bronioną wodami rzek i innymi przeszkodami naturalnymi.
W nomenklaturze polskich jednostek terytorialnych pojęcie ziemi (łac. terrae) zaczęło pojawiać się w XII-XIII w. stanowiąc ważne ogniwo w historii kształtowania się organizmu państwa po rozbiciu dzielnicowym Polski. Od tego czasu dzielnice zaczęły zmieniać swój charakter, co przejawiało się również w sposobie ich określania. Zaczęła zanikać dotychczasowa nazwa "księstwa", a w to miejsce zaczęto używać terminu "ziemia". Początkowo terminów tych używano wymiennie. Stopniowe zanikanie określenia "księstwo" i coraz częstsze pojawianie się terminu "ziemia" (także w tytulaturze królewskiej) wskazywało na coraz większą integrację państwa, które zaczęło traktować dawne udzielne księstwa jako części składowe swego terytorium.
W XV w. dawne księstwa dzielnicowe, nad którymi w imieniu króla władał wojewoda, nazwano województwami, natomiast mniejsze nazywano w dalszym ciągu ziemiami (np. ziemia wieluńska, która ok. 1420 r. weszła w zależność od wojewody sieradzkiego).
Pozostałością po podziale Polski na ziemie jest pojęcie "ziemiaństwa", do którego pierwotnie zaliczano stan rycerski oraz licznych urzędów ziemskich w czasach I Rzeczypospolitej (np. podkomorzy, rejent, komornik).
[edytuj] Kwestia pisowni
Pisownia nazw ziem polskich jest jednym z najczęściej popełnianych błędów ortograficznych, jeśli chodzi o pisownię nazw małą/wielką literą, na co z pewnością ma duży wpływ osobisty stosunek autorów. Zgodnie z regułami języka polskiego wszelkie nazwy ziem w Polsce pisze się małą literą, np. ziemia kłodzka, ziemia lubuska.
