Ziemia (ekonomia)
Z Wikipedii
Ziemia w ekonomi oznacza surowce naturalne takie jak grunty, złoża cennych minerałów czy użyteczne częstotliwości radiowe. Ziemia jest jednym z trzech czynników produkcji – pozostałe dwa to praca oraz kapitał.
Ilość ziemi jest stała, więc jej cenę reguluje popyt oraz uregulowania prawe. Wiele państw opodatkowuje posiadanie gruntów podatkiem od nieruchomości
Większość społeczeństw jest emocjonalnie przywiązana do ziemi, która nazywa swoją ojczyzną. Nabywanie gruntów przez osoby należące do innych grup etnicznych bądź religijnych czasami prowadzi do konfliktów. Konflikty o ziemię są jedną z najważniejszych przyczyn wojen. W Unii Europejskiej istnieje wolność obrotu ziemią. Każdy obywatel UE może kupić dowolny grunt leżący w jej granicach, niezależnie od narodowości.
Jeżeli ziemia zostanie zgromadzona przez niewielką mniejszość, to pozostali członkowie społeczeństwa stają się upośledzeni ekonomicznie. Powstałe w ten sposób majątki ziemskie określa się czasami jako latyfundia. Stan taki może prowadzić to poważnych napięć społecznych. Ich rozwiązaniem jest przeprowadzenie przez państwo reformy gruntowej. Ziemia odbierana jest właścicielom ziemskim i przekazywana jej użytkownikom. Zgodnie z Powszechna Deklaracja Praw Człowieka osoby tracące grunty powinny otrzymać za nie odszkodowanie.
[edytuj] Podstawowe formy użytkowania ziemi na świecie:
Używkowanie ziemi:
- użytki rolne:
- grunty orne:
- odłogi,
- grunty pod zasiewami,
- sady i ogrody,
- winnice,
- trwałe użytki zielone:
- grunty orne:
- lasy i zadrzewienia,
- wody,
- lodowce,
- tereny komunikacyjne,
- tereny osiedlowe i przemysłowe,
- użytki kopalne,
- pozostałe grunty i nieużytki.
