Zygmunt Kiejstutowicz
Z Wikipedii
Zygmunt Kiejstutowicz (ur. po 1350, zm. 20 marca 1440) – wielki książę litewski w latach 1432-1440, książę możajski od 1383, książę Rusi Czarnej w latach 1390-1440.
14 czerwca 1384 roku zastrzeżono, że ziemie po Witoldzie odziedziczy właśnie Zygmunt. Chrzest przyjął 18 lutego 1386 roku w Krakowie. W styczniu 1390 roku został przekazany Krzyżakom przez Witolda w charakterze zakładnika (oprócz Zygmunta los ten spotkał jego brata Towciłła, siostrę Ryngałłę oraz Annę, żonę Witolda). W styczniu 1397 roku poseł Wacława IV Luksemburskiego domagał się od krzyżaków, aby albo przekazali mu Zygmunta, albo go uwolnili. Wielki mistrz Konrad von Jungingen odmówił spełnienia tych żądań. Był jednym z świadków traktatu pokojowego, który Witold zawarł z Krzyżakami 12 października 1398 roku na wyspie Salin. 1 września 1432 roku w wyniku zamachu stanu pozbawił władzy Świdrygiełłę i został wielkim księciem litewskim. 27 lutego 1434 roku w Grodnie odnowił zapisy złączenia i poddania Litwy Koronie. 6 maja 1434 roku zrównał w prawach bojarów litewskich i ruskich. 1 września 1434 roku stoczył bitwę pod Wiłkomierzem. Zginął zamordowany.
Był dwukrotnie żonaty; po raz drugi ożenił się w styczniu 1416 roku.
[edytuj] Bibliografia
- Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań - Wrocław 1999.
| Poprzednik Świdrygiełło |
 |
Wielki Książę Litwy 1432-1440 |
|
Następca Kazimierz IV Jagiellończyk |
