Zygmunt Richter
Z Wikipedii
Zygmunt Richter (ur. 25 marca 1849 w Sławutach, gubernia wołyńska, zm. 13 lipca 1921 w Łodzi), przemysłowiec polski, działający w Łodzi.
Był synem Józefa i Julianny z Sieberów. Uczył się w szkole w Łodzi, następnie odbył praktykę zawodową w Czeskiej Lipie. Po powrocie do Łodzi podjął pracę w zarządzie fabryki ojca, w 1879 z pomocą ojca uruchomił własną przędzalnię wełny i wykańczalnię (przy ul. Radwańskiej) i skład (przy ul. Cegielnianej). Fabryka zatrudniała ponad 200 robotników, a jej wartość rocznego obrotu przed I wojną światową wynosiła około 600 tysięcy rubli. Wojna znacznie ograniczyła produkcję firmy.
Richter działał w Towarzystwie Kolei Elektrycznej Łódzkiej (członek Rady Zarządzajacej), Związku Przemysłowców miasta Łodzi (1909 I wiceprezes), Głównym Komitecie Obywatelskim miasta Łodzi; z ramienia tego komitetu prowadził rozmowy i pertraktacje z władzami niemieckimi. Został pochowany na Starym Cmentarzu Katolickim w Łodzi.
Od 1879 był żonaty z Emilią Matyldą z Kleistów (ur. 1860, córką kupca), miał troje dzieci - Gustawa (ur. 1886, zm. 1900), Alfreda (ur. 1897) i Helenę Zofię (ur. 1889). Syn Alfred kontynuował działalność przemysłową ojca.
Źródła:
- Julian Baranowski, Zygmunt Richter, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1988
