ล็อคฮีด แอล-1011
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ล็อกฮีด แอล-1011 (Lockheed L-1011 TriStar) ล็อคฮีด แอล-1011 ไตรสตาร์ มีเครื่องยนต์ 3 เครื่อง เริ่มบินครั้งแรกในวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1970 สายการบินอีสเทิร์น แอร์ไลน์ เป็นสายการบินแรกที่ใช้ แอล-1011 เป็นเครื่องบินที่มีลักษณะคล้ายกับ ดีซี-10 ที่มี 3 เครื่องยนต์เหมือนกัน[1]
[แก้] รายละเอียด ล็อคฮีด แอล-1011
- ผู้สร้าง: บริษัท ล็อคฮีด-แคลิฟอร์เนีย (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท: เจ๊ตโดยสารลำตัวกว้าง พิสัยปานกลาง-ไกล เจ้าหน้าที่ 3 นาย อัตราผู้โดยสารสูงสุด 222 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์: เทอร์โบแฟน รอสส์-รอยซ์ อาร์บี.211-524 บี ให้แรงขับสถิตเครื่องละ 21,722 กิโลกรัม 3 เครื่อง
- กางปีก: 47.34 เมตร
- ยาว: 50.04 เมตร
- สูง: 16.87 เมตร
- พื้นที่ปีก: 320 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า: 108,925 กิโลกรัม
- น้ำหนักบรรทุกสูงสุด: 44,390 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด: 224,982 กิโลกรัม
- น้ำหนักร่อนลงสูงสุด: 166,920 กิโลกรัม
- อัตราเร็วเดินทางขั้นสูง: 978 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะ 9,450 เมตร
- อัตราเร็วเดินทาง: 935 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทางประหยัด 913 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- เพดานบินใช้งาน: 12,800 เมตร
- พิสัยบิน: 9,748 กิโลเมตร เมื่อบรรทุกผู้โดยสารและสัมภาระเต็มที่
- 11,397 กิโลเมตร เมื่อบรรทุกเชื้อเพลิงเต็มที่
[แก้] อ้างอิง
 |
ล็อคฮีด แอล-1011 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ล็อคฮีด แอล-1011 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |
