แก้ว (พรรณไม้)
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
|
แก้ว (ชื่อวิทยาศาสตร์: Murraya paniculata (L.) Jack.; ชื่ออังกฤษ: Orange Jessamine, Satin-wood, Cosmetic Bark Tree) ชื่อพื้นเมืองอื่น: กะมูนิง, แก้วขาว, แก้วขี้ไก่ (ใต้), แก้วพริก (เหนือ), แก้วลาย, จ๊าพริก, ตะไหลแก้ว
ดอกแก้ว มีดอกสีขาว มีกลิ่นหอม การขยายพันธุ์โดยการตอนกิ่ง และการเพาะเมล็ด
ลักษณะ ต้น :ไม้พุ่มขนาดเล็กสูงได้ถึง 10 เมตร เปลือกต้นสีเทา
ใบ :ใบประกอบแบบขนนก ปลายคี่เรียวสลับ
ดอก :ดอกดอกออกเป็นช่อ ออกตามง่ามใบ ก้านช่อดอกยาว 1 - 2 ซม.
ผล :รูปรีหรือรูปไข่ ผลแก่สีแดงอมส้ม ต่อมน้ำมันเห็นได้ชัดเจน
เมล็ด :เมล็ด1 - 2 เมล็ด
[แก้] แก้ว ในวรรณกรรม
แก้วปรากฏในวรรณกรรมเรื่อง นิราศธารทองแดง พระนิพนธ์เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร
กล้วยไม้ห้อยต่ำเตี้ย
นมตำเลียเรี่ยทางไป
หอมหวังวังเวงใจ
ว่ากลิ่นแก้วแล้วเรียมเหลียว
 |
แก้ว (พรรณไม้) เป็นบทความเกี่ยวกับ พืช ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ แก้ว (พรรณไม้) ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ กลุ่มคนรักไม้ดอกไม้ประดับ |
