ไปยาลใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรไทย
ฯลฯ
รูปพยัญชนะ
ก	ข	ฃ	ค	ฅ	ฆ	ง	จ
ฉ	ช	ซ	ฌ	ญ	ฎ	ฏ	ฐ
ฑ	ฒ	ณ	ด	ต	ถ	ท	ธ
น	บ	ป	ผ	ฝ	พ	ฟ	ภ
ม	ย	ร	ล	ว	ศ	ษ	ส
		ห	ฬ	อ	ฮ
รูปสระ
ะ	-ั	า	-ํ	-ิ	'	"
-ุ	-ู	เ	โ	ใ	ไ	-็
อ	ว	ย	ฤ	ฤๅ	ฦ	ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
		-่	-้	-๊	-๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
		-์	-๎	-ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
ฯ	ฯลฯ		ๆ	๏	ฯ	๚	๛

ไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ (ฯลฯ) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนอย่างหนึ่ง ในการเขียนภาษาไทย มีรูปเป็นอักษรไทย ล ที่อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน

คำว่า ไปยาล มาจาก คำว่า เปยฺยาล ในภาษาบาลี แปลว่า ย่อ

[แก้] การใช้ไปยาลใหญ่

ใช้ละคำที่ยังมีต่อท้ายอีกมาก ให้อ่านว่า "ละ" หรือ "และอื่นๆ" เช่น
- "ในหลายจังหวัดของภาคอีสาน ได้แก่ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ขอนแก่น ฯลฯ"
ในหนังสือโบราณ มีการใช้เครื่องหมายไปยาลใหญ่ คั่นกลาง ระหว่าง คำต้น และคำท้าย ให้อ่านว่า "ละถึง" เช่น
- "พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ"
- "ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย"

ดึงข้อมูลจาก "http://th.wikipedia.org../../../%E0%B9%84/%E0%B8%9B/%E0%B8%A2/%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%8D%E0%B9%88.html".

หมวดหมู่: เครื่องหมายวรรคตอน

ไปยาลใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

[แก้] การใช้ไปยาลใหญ่

Views

ป้ายบอกทาง

ค้นหา