Şafii mezhebi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| İslam Hukuku Kavramları ve Kaynakları |
|
Şer'î Deliller |
| Aslî deliller: |
| Kur'an • Sünnet İcma • Kıyas |
| Fer'î deliller: |
| Mesâlih-i mürsele • İstihsân İstishâb • Zerâyi' Örf-Âdet-Teâmül Sahâbî kavli Geçmiş Şeriatlar |
| Fıkıh Mezhepleri |
|
Hanefi mezhebi |
| Diğer İslam Mezhepleri |
Şafii mezhebi (Arapça: شافعي مذاهب ) veya Şafiilik, bir İslam dini fıkıh (İslam hukuku) mezhebi. Kelime olarak şifa veren manasında Allah'ın bir ismidir.
İmam-ı Şafii'nin (Hicri 150 (MS.767), Gazze - Hicri 204 (MS.820), Kahire) kendi usulüne göre şer'i delillerden çıkardığı hükümlere ve gösterdiği yola Şafii Mezhebi denir. Ehl-i sünnet itikadında olan müslümanlardan, amellerini yani ibadet ve işlerini, bu mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara Şafii denir. Şafiilik olarak da anılır. Şafii mezhebi dört büyük fıkıh mezhebinden birisidir.
Şafii mezhebi Türkiye ve diğer yakın ülkelerde yaygındır ve Sünni bir mezhepdir.
[değiştir] Şafii Mezhebine Bağlı Bilginlerden Bazıları
Hadis bilginlerinden İmam-ı Nesai, kelam (akaid) bilginlerinden Ebul-Hasen-i Eşari, İmam-ı Maverdi, İmam-ı Nevevi, İmam-ül-Haremeyn Abdülmelik bin Abdullah, İmam-ı Gazali, İbni Hacer-i Mekki, Kaffal-ı Kebir, İbni Subki, İmam-ı Suyuti v.b.
İmam-ı Nesai'nin "Sünen"i meşhurdur, İmam-ı Eşari, Ehl-i sünnetin itikaddaki iki imamından birisidir. Hocalarının zinciri İmam-ı Şafii'ye ulaşır.
 |
İslam ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. |
