Anadolu Beylerbeyliği

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Anadolu Beylerbeyliği, Osmanlı Devleti'nde 1326 yılında kurulan beylerbeylik.

Merkezi Bursa, sonra Ankara, 1451'de Kütahya oldu. 17. yy. da protokolde, İstanbul hariç, Mısır, Budin (Macaristan) ve Rumeli Eyaletlerinden sonra 4. sırada ve 223.114 km² idi.

Türkiye Cumhuriyeti idari yapısına göre 19 ili içine alır. (Balıkesir, Bursa, Bolu, Zonguldak, Kastamonu, Çankırı, Ankara, Eskişehir, Bilecik, Afyon, Isparta, Antalya, Burdur, Muğla, Denizli, Aydın, Manisa, Uşak ve Kütahya)

Anadolu Beylerbeyliği, 14 sancakdan oluşuyordu. Bunlar; Germiyan (Kütahya), Saruhan (Manisa), Aydın(Tire), Hudavendigar (Bursa), Kastamonu, Menteşe(Muğla), Bolu, Ankara, Karahisar-ı Sahib(Afyon), Teke (Antalya bazen Elmalı), Çankırı, Hamid (Isparta) Sultanönü (Eskişehir), Karasi(Balıkesir)'dir. Anadolu Vilayeti'nin merkez sancağında ise bugün 3 il vardır. (Kütahya, Uşak, Denizli)

Anadolu Eyâleti, 1826'dan sonra, Aydın (İzmir), Hüdevandigar (Bursa), Kastamonu ve Ankara olmak üzere 4 eyalete bölünerek idare edildi.