Motî:adroet
Èn årtike di Wikipedia.
adroet, adroete
I. [addj. todi padvant & o.f.n.]
1. ki sait bén bouter d' ses mwins. F. adroit. >> si pa a stî bén adroet po lyi dner on parey côp d' hawe sins l' touwer: dijhêye po s' balter d' onk k' est foirt biesse. >> il est ossu adroet di s' mwin k' on coshet di s' cawe: foirt adroet.
2. ki va bén. Li vî tchén s' aporçuva ki si oda, nawaire si adroet, si såvéve e vint (H.T. Maron). F. efficace.
II. d' adroet [adv.] convnåve, oniesse, del boune manire. ene sacwè, èn ome, ene djin d' adroet. I n' fwait rén d' adroet.
III. [o.n.] dins l' ratourneure: FONT COLOR="#ff0000">a l' adroet: sol minme plan, djusse å dzeu. L' avion est a l' adroet d' l' eglijhe.
Etimolodjeye: bodje droet, betchete a-.
| adroetmint [adv.] d' ene adroete manire. I s' a saetchî adroetmint di spexheur.
Parintêye:
- må-adroet
- adroeteure
