Motî:minti
Èn årtike di Wikipedia.
minti (codjowaedje) [v.s.c.] dire åk ki n' est nén l' veur. On dit eto : conter des coyes, bourder. F. mentir.
| minte [f.n.] sacwè k' on dit et ki n' est nén l' veur. On dit eto : coye, boude. F. mensonge.
| mintreye [f.n.] minte. On dit eto : couyonåde, boudreye. F. mensonge.
| minteu, minteuse u mintresse [o.f.n] li ci (cene) ki minte. On dit eto : conteu d' coyes, bourdeu. F. menteur (euse).
| mintiveuzmint [adv.] d' ene manire ki catche li veur. Dj' a co rfwait ene grosse crijhe di five fagnrece, di dju mintiveuzmint (L. Mahin).
