Motî:roudion
Èn årtike di Wikipedia.
roudion [o.n.] (v.m.) 1. xhilete des tchvås. Les roudions, les aessis, les corijhes et les djins Xhiltèt, crînèt, xhlakèt, breyèt (H. Simon). L' ome e sårot, a costé, tineut l' lignete sins dire on mot, tins k' les roudions xhiltént leu djoye (J. Docquier). On dit eto: garlot, clabot, clotchin, roro. F. grelot. 2. (pus stroetmint) pitite xhilete (eneviè les clabots, pus gros), k' on nd agritchive sacwantes après l' gorea. >> djeu d' roudions: sacwants roudions metous après ene laxhe di cur. 3. malton. F. bourdon. Disfondowes: roudjon, roudion, roudiong, rondion, rudion, rudjon, roudjô, roulion, rouyon, roumion, roubian, rouguion, riyon, riyo, miersipepieuzmint el notûle ALW 9.87, mape 9.25. Etimolodjeye: erî-rfwait mot-brut "roud", cawete -ion. | roudyî (codjowaedje) [v.s.c.] groûler, tot djåzant del tonoere. F. gronder sourdement. Disfondowes: roudjî, roudyî, roudî, roudi.
Parintêye:
