Motî:roudiner
Èn årtike di Wikipedia.
roudiner (codjowaedje) u roudner (codjowaedje) I. [v.s.c.] 1. fé on gros brut tot djåzant de tonoere, d' ene aiwe, d' on tabeur. Dj' a-st oyou roudiner l' tonire Dj' ô l' tabeur roudiner å lon (Guy Fontaine, tchanté pa Véronique Roba). F. gronder sourdement. 2. roter sins låtche, tot fjhant do brut. I n' fwait k' roudiner avå l' måjhone. F. trotter, trottiner. 3. zûner come on malton. F. bourdonner. 4. gargouyî, tot djåzant des boyeas. F. grouiller. 5. (imådjreçmint) tourner dins l' tiesse. Çoula m' a roudiné el tiesse tote nute. 6. aler trinner, wåler. Wice av' co stî roudiner ? (ramexhné pa J. Haust). F. vagabonder. II. [viebe sins djin] toner. I roudnêye co: l' oraedje n' est nén evoye. F. tonner. Disfondowes: roudiner, roun'ner, roudler. Etimolodjeye: erî-rfwait mot-brut "roud", cawete -iner. | roudinaedje brut d' ene sacwè ki roudene. F. grondement. On roudinaedje, on hoûlaedje sins parey mi fjha lever l' tiesse, ki dj' contéve vey aplonkî èn elicoptere (Maggy Frisée). F. grondement, roulement (de tonerre, de tambour), trottinnement, vrombissement, bourdonnement, grouillement, vagabondage. Disfondowes: roudinèdje, roudinadje. Coinreces payis d' Lidje.
