Šehid
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Šehid (arapski: شهيد, fonol. šahīd, „žrtva“), je religiozni termin u islamu, koji literarno znači "žrtva". To je titula koja se daje muslimanima nakon smrti, ukoliko umru ispunjavajući religijske zapovijedi, ili tokom rata za religiju. Termin nema samo religijsku konotaciju, također se često koristi na indijskom podkontinentu od strane Hindusa i Sika kao ekvivalent za mrtvaca. Arapski kršćani koriste ovaj termin da opišu ljude ubijene u toku rata ili na dužnosti.
Šehidom se smatra osoba čije je mjesto u Raju (Džennetu) obećano, prema ajetu iz Kur'ana, sura ali-Imran, 169. ajet:
- u prijevodu značenja: Nikako ne smatraj mrtvima one koji su na Allahovu putu izginuli! Ne, oni su živi i u obilju su kod Gospodara svoga
Poginuli borci tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu se konsenzusom nazivaju šehidima ukoliko su isti pripadali Bošnjačko-muslimanskom korpusu.
Često se u novije vrijeme šehidima nazivaju (samoprozvano) bombaši samoubice, s čim se ne slaže većina islamske uleme objašnjavajući takvu akciju izvršavanjem samoubistva, a što je po islamu veliki grijeh.
