Naim ef. Hadžiabdić
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Naim ef. Hadžiabdić je rođen u Pruscu 18. maja 1918. godine. Osnovno vjersko obrazovanje stekao je u rodnom mjestu, a osnovnu školu završio u Donjem Vakufu. Nakon završene Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu, školovanje nastavio na Višoj islamskoj teološkoj školi, u to vrijeme najvećem obrazovno-vjerskom zavodu kod nas. Po završetku školovanja stupa u službu Isamske zajednice, u svojstvu džematskog imama u Donjem Vakufu, gdje ostaje punih petnaest godine. Nakon toga biva imenovan za glavnog imama bugojanski i travnički srez, da bi 1963. godine bio izabran za predsjednika Starješinstva Islamske zajednice u BiH, na kojoj funkciji ostaje do 1975. godine.
Sa reisu-l-ulemom Sulejman ef. Kemurom učestvuje u vraćanju "Culaginog dvora" za potrebe Gazi Husrev-begove medrese i ostvarenje Islamskog teološkog fakulteta. Nakon smrti reisu-l-uleme Kemure, prvo je izabran za vršioca dužnosti rejsu-l-uleme a zatim, na sjednici u Beogradu, 22. marta 1975. godine kao jedini kandidat za vrhovnog poglavara Islamske zajednice u [[SFRJ]g. Svečano ustoličenje i predaja mensure obavljena je 18. maja 1975. godine u Gazi Husrev-begovoj džamiji u Sarajevu. Na čelu islamske zajednice u SFRJ Naim ef. Hadžiabdić bio je punih 12 godina. U njegovo vrijeme ostvareni su značajni rezultati među kojima su otvaranje Islamskog teološkog fakulteta u Sarajevu, otvorenje Isa-begove medrese u Skoplju te izgradnja Zagrebačke džamije.
Na ahiret je preselio 3. jula 1987. godine a ukopan je tri dana kasnije u haremu Gazi Husrev-begove džamije.
