Έδικτο της Νάντης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Έδικτο της Νάντης εκδόθηκε στις 13 Απριλίου 1598 από τον Ερρίκο Δ΄ της Γαλλίας για να χορηγήσει στους Γάλλους Προτεστάντες, τους λεγόμενους Καλβινιστές και Ουγενότους, ουσιώδη δικαιώματα σε ένα κράτος σχεδόν αποκλειστικά Ρωμαιοκαθολικό. Το έδικτο παραχωρούσε στους Ουγενότους τα εξής δικαιώματα:

• Ιδιωτική λατρεία και ελευθερία συνείδησης σε ολόκληρη τη Γαλλία.
• Δημόσια λατρεία μπορούσε να λάβει χώρα σε 200 πόλεις/ κωμοπόλεις και πάνω από 3.000 κάστρα.
• Ένα ποσό προσφερόταν από το κράτος για προτεσταντικά σχολεία
• Επιτρεπόταν η έκδοση καλβινιστικών βιβλίων.
• Πλήρη πολιτικά δικαιώματα
• Πρόσβαση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.
• Πολιτικό έλεγχο για οκτώ χρόνια σε διακόσιες πόλεις/ κωμοπόλεις, όπου η φρουρά θα συντηρούνταν από το στέμμα.
• Ορισμένα δικαστικά προνόμια.
• Το δικαίωμα ίδρυσης θρησκευτικών και πολιτικών οργανώσεων.

[Επεξεργασία] Η ανάκληση του εδίκτου

Το έδικτο ανακλήθηκε το 1685 από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ με το έδικτο του Φοντενεμπλώ, που κήρυσσε τον προτεσταντισμό παράνομο. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες Ουγενότων εγκατέλειψαν τη Γαλλία. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Ουγενότοι ανήκαν στις μεσαίες τάξεις και πολλοί μάλιστα ήταν δικηγόροι, έμποροι, διανοούμενοι κτλ, η φυγή αυτή φτώχυνε σημαντικά τη Γαλλία και ενίσχυσε τις προτεσταντικές γειτονικές χώρες (Ελβετία, Ολλανδία, γερμανικά κράτη) και την Αγγλία. Επιπλέον, η ανάκληση του διατάγματος έκανε τις προτεσταντικές χώρες να πάρουν εχθρική στάση προς το καθεστώς του Λουδοβίκου ΙΔ΄.

[Επεξεργασία] Πηγές

• Αντίστοιχο άρθρο αγγλικής Βικιπαίδειας.
• Carlton J.H. Hayes, A political and social history of modern Europe, τομος Α΄, Νέα Υόρκη: MacMillan, 1916, σ.145.