Εκχριστιανισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εκχριστιανισμός (εκ + χριστιανισμός) ονομάζεται η προσχώρηση στη χριστιανική θρησκεία με αποκήρυξη της προηγούμενης θρησκευτικής πίστης, είτε με την πειθώ είτε με τη βία. Το φαινόμενο του προσηλυτισμού στον Χριστιανισμό υπήρξε σε όλες τις εποχές λόγω της εντολής του Ιησού "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη" (Ματθ. κη,19) και πραγματοποιούνταν πότε ειρηνικά και πότε με φαινόμενα ακραίας βίας.

Η πρώτη περίπτωση βίαιου εκχριστιανισμού ήταν επι βασιλείας του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδόσιου όταν και απαγορεύτηκε κάθε άλλη λατρεία. Με διατάγματα απαγορεύτηκε η είσοδος στος αρχαίους ναούς με ποινή θανάτου.

Από τα πιο έντονα γεγονότα βίαιου εκχριστιανισμού συντελέστηκαν από τους καθολικούς, Ισπανούς κονκισταδόρες τον 16ο αιώνα, στην κατάκτηση της Κεντρικής και Νότια Αμερικής από τη χώρα τους.

Στη διάρκεια των επιχειρήσεων αυτών, πολλοί ιστορικοί υπογραμμίζουν τις ωμότητες των Ισπανών ενάντια στους ιθαγενείς και τον θρησκευτικό φανατισμό τους που οδήγησε σε βίαιο εκχριστιανισμό των ντόπιων πληθυσμών, με υποχρεωτικές βαπτίσεις κ.ά. Ελάχιστα φωτεινά παραδείγματα υπήρξαν που προστάτεψαν τους ντόπιους από τη βία, η οποία συνεχίστηκε και μετά την κατάκτηση των περιοχών τους.

Τα φαινόμενα βίαιης αντιμετώπισης ανθρώπων από εκπροσώπους του Χριστιανισμού συνδέονται έντονα και με την Ιερά Εξέταση, ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα με σκοπό να καταπολεμήσει τις αιρέσεις και που εφάρμοζε συχνά, βίαιες μεθόδους για να αποσπάσει ομολογίες ενοχής.

Στα μέσα του 13ου αιώνα η Ιερά Εξέταση είχε εγκατασταθεί σχεδόν σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ενώ από τα μέσα του 14ου και τις αρχές του 15ου αι. το έργο της άρχισε να εξασθενεί παντού εκτός από την Ισπανία, όπου την περίοδο αυτή κάνει τη σκληρότερη επανεμφάνισή της, και μεταβάλεται σε ένα πολιτικό όργανο εξόντωσης στα χέρια των καθολικών βασιλέων.