Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιωσήφ της Αριμαθείας ή Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου της Ιερουσαλήμ, πλούσιος και μυστικός μαθητής του Ιησού, που φέρεται να αντιτάχθηκε στη καταδίκη Του και ο οποίος, σύμφωνα με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (27:57-60), μετά τον θάνατο του Ιησού ζήτησε από τον Πόντιο Πιλάτο την άδεια να αποκαθηλώσει το νεκρό σώμα του Ιησού από τον Σταυρό, προκειμένου να το προετοιμάσει για τον ενταφιασμό (κηδέψει) στον παραχωρούμενο, από τον ίδιο τον Ιωσήφ, λαξευτό τάφο, πιθανώς οικογενειακό. Πράγματι η άδεια αυτή του παραχωρήθηκε και με βοηθό του τον (ελληνοφανή) Νικόδημο "το Άχραντον Σώμα σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασι εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο", έως την ανάστασή Του. Ο Ιωσήφ αναφέρεται και από τους τέσσερις Ευαγγελιστές (*), αλλά επί της ουσίας τίποτα περαιτέρω δε γνωστοποιείται για τις μεταγενέστερες δραστηριότητές του.
(*) Ματθαίος κεφ.27:57 - , Μάρκος κεφ. 15:42-47, Λουκάς κεφ. 23:50 - και Ιωάννης κεφ. 19:38.
[Επεξεργασία] Ο μύθος
Ο μύθος, όμως, μας παρέχει το υπόλοιπο της ιστορίας του αναφέροντας ότι ο Ιωσήφ συνόδευσε τον απόστολο Φίλιππο, τον Λάζαρο, τη Μαρία Μαγδαληνή και άλλους σε ιεραποστολή στους Γαλάτες. Ο Λάζαρος και η Μαρία έμειναν στη Μασαλία, ενώ οι άλλοι ταξίδεψαν βόρεια. Στο κανάλι της Μάγχης ο Αγ. Φίλιππος έστειλε τον Ιωσήφ με δώδεκα μαθητές για να εγκαθιδρύσουν τον Χριστιανισμό στη μακρινότερη γωνιά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το νησί της Βρετανίας. Τούτο το «γεγονός» συνέβη το 63 μ.Χ., ενώ ορισμένοι ιστορικοί το τοποθετούν στο 37 μ.Χ. Λέγεται πως ο Ιωσήφ έγινε πλούσιος εμπορευόμενος μέταλλα και τούτος είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο φημολογείται ότι ήδη γνώριζε τη Βρετανία, ιδιαίτερα τις νοτιότερες περιοχές της. Η Κορνουάλη ήταν η κύρια μεταλλευτική περιοχή και γνωστή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία για τον κασσίτερό της. Το Σόμερσετ, επίσης ήταν γνωστό για τον υψηλής ποιότητας μόλυβδό του. Ορισμένοι ακόμη ισχυρίζονται ότι ο Ιωσήφ ήταν θείος της Μαρίας και επομένως παππούς του Ιησού, και ότι πιθανώς είχε πάρει μαζί του το νεαρό αγόρι σε ένα από τα επιχειρηματικά ταξίδια του στο νησί. Από τούτη την παράδοση άντλησε και ο Γουΐλιαμ Μπλέικ την έμπνευσή του στην Ιερουσαλήμ:
Περπατήσαν άραγε τούτα τα πόδια
Πάνω στα πράσινα βουνά της Αγγλίας;
[Επεξεργασία] Οι φιλολογικές μαρτυρίες
Φαίνεται φυσικό, λοιπόν, το γεγονός ότι ο Ιωσήφ επέλεξε για το ιεραποστολικό του έργο τη Μεγάλη Βρετανία και ότι ήρθε αρχικά στο Γκλάστονμπερι το φημισμένο κέντρο της Δυτικής Χώρας. Ο τοπικός μύθος αναφέρει ότι ο Ιωσήφ έπλευσε γύρω από το Λαντς Εντ και τράβηξε για τα γνώριμα λημέρια του. Η βάρκα του άραξε στις ακτές του Γκλάστονμπερι Μαρς και μαζί με τους συντρόφους του ανέβηκε στον παρακείμενο λόφο για να την περιβάλλουσα χώρα. Έχοντας φέρει μαζί του ένα ραβδί που ξεφύτρωσε από το ιερό αγκάθινο στέμμα του Ιησού, το έμπηξε στη γη. Το ραβδί με τρόπο θαυματουργό ρίζωσε στη γη και μπορεί να το δει κανείς ακόμη και σήμερα στο Γουέργυαλλ Χιλ. Ο Ιωσήφ συναντήθηκε με τον τοπικό κυβερνήτη, τον Αρβιράγκους, και εξασφάλισε δώδεκα εκτάρια γης στο Γκλάστονμπερι, όπου χτίστηκε το πρώτο μοναστήρι στην Αγγλία. Ο Αρβιράγκους αναφέρεται στο Ιωβηλαίο ως προσωπικότητα που αντιστάθηκε στη ρωμαϊκή κατάκτηση και εξουσία. Ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ τον αναφέρει ως βασιλιά του οποίου ο αδελφός σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής επιδρομής του Κλαύδιου το 43 μ.Χ. Συνδέθηκε με τον Καρατάκους, αλλά το πιο ενδιαφέρον ίσως είναι ότι αναφέρεται από τον Γουΐλιαμ του Μαλμέσμπουρι στο De Antiquitate Glastoniensis Ecclesiae, ως ο βασιλιάς που έδωσε 12 εκτάρια γης στο Γκλαστόνμπουρι στον Ιωσήφ της Αριμαθείας και τους συντρόφους του, όταν έφεραν τον χριστιανισμό στη Μεγάλη Βρετανία το 63 μ.Χ. Αρκετοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν ο Αρβιράγκους και οι άνθρωποί του που κατέλαβαν το φρούριο της κομητείας του Σόμερσετ, γνωστό ως κάστρο του Κάντμπουρι –που συνδέθηκε αργότερα με τον βασιλιά Αρθούρο- και το χρησιμοποίησαν ως βάση για την αντίστασή τους ενάντια στους Ρωμαίους.
Πολύ περισσότερα προστέθηκαν στο μύθο του Ιωσήφ κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα. Μεταβλήθηκε βαθμιαία σε σημαντικό άγιο και λατρευτικό ήρωα, ενώ τον διεκδίκησαν ως πρόγονό τους αρκετοί βρετανοί μονάρχες. Λέγεται ότι έφερε μαζί του στη Μεγάλη Βρετανία ένα κύπελλο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στον Μυστικό Δείπνο, το ίδιο που χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρωθούν οι λιγοστές σταγόνες αίματος από το σταυρωμένο σώμα του Χριστού. Ένας μύθος αναφέρει ότι ο Ιωσήφ έκρυψε το Γκράαλ στο Γκλάστονμπερι, η ιστορική έρευνα ωστόσο έχει αρκετούς λόγους να αμφιβάλλει ακόμα και για το αν πάτησε στη Βρετανία το πόδι του ο Ιωσήφ της Αριμαθείας, για οποιοδήποτε σκοπό.
[Επεξεργασία] Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
- Nennius, The History of the Britons, (c.829).
- Alcock, Leslie, Arthur's Britain: history and archaeology, AD 367-634, (1971)
- Laing, Lloyd Robert, The archaeology of late Celtic Britain and Ireland, c. 400-1200 AD, (1975b).
