Λάμδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελληνικό αλφάβητο
Α α Άλφα	Β β ϐ Βήτα
Γ γ Γάμμα	Δ δ Δέλτα
Ε ε Έψιλον	Ζ ζ Ζήτα
Η η Ήτα	Θ θ ϑ Θήτα
Ι ι Ιώτα	Κ κ ϰ Κάππα
Λ λ Λάμδα	Μ μ Μι
Ν ν Νι	Ξ ξ Ξι
Ο ο Όμικρον	Π π ϖ Πι
Ρ ρ ϱ Ρω	Σ σ ς Σίγμα
Τ τ Ταυ	Υ υ Ύψιλον
Φ φ ϕ Φι	Χ χ Χι
Ψ ψ Ψι	Ω ω Ωμέγα
Παρωχημένα γράμματα
Δίγαμμα	Σαν
Κόππα	Ϡ Σαμπί

Το γράμμα Λάμδα (επίσης Λάμβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία λ´ = 30.

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα lamedh, που στα φοινικικά σήμαινε αλέτρι.

Έχει άμεση σχέση με το γράμμα L,l άλλων αλφαβήτων.

Το κεφαλαίο "Λ" είναι σύμβολο:

• Των Λακεδαιμονίων
• του σωματίου Λ στην σωματιδιακή φυσική

Το πεζό "λ" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

• το μήκος κύματος στην φυσική (αλλά και γενικότερα μήκη)
• την σταθερά ραδιενεργούς διάσπασης
• ιδιοτιμές στην γραμμική άλγεβρα.

Το λ είναι σύμφωνο που χαρακτηρίζεται υγρό ημίφωνο.