Μαργαριτώνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Μαργαριτώνης (γύρω στο 1149^[1]-1197) (Margaritone de Brindisi ή Margarito di Brindisi, στα ελληνικά αναφέρεται και ως Μαργαριτώνη), Μέγας Ναύαρχος του Σικελικού στόλου, ο 1ος Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου (1185-1197) και ο πρώτος Κόμης της Μάλτας (1192-1197). Αναφέρεται επίσης ως πρίγκιπας του Τάραντο και Δούκας του Δυρραχίου.

Ο ίδιος υπογράφει σε ελληνική γλώσσα, ως "Μαργαρίτος Βρεντεσίνος αμιράς κόμης Μελιτήιος" (Μαργαρίτος του Μπρίντιζι, κυβερνήτης^[2], κόμης της Μάλτας), σε λατινικά έγγραφα του 1192 και 1193.^[3]

Πίνακας περιεχομένων 1 Οικογένεια 2 Μέγας Ναύαρχος του Βασιλείου της Σικελίας 3 Το τέλος του Μαργαριτώνη 4 Η οικονομική κατάσταση του Μαργαριτόνε - ακίνητα 5 Πηγές 6 Βιβλιογραφία 7 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 8 Αναφορές

[Επεξεργασία] Οικογένεια

Καταγόταν από το Μπρίντιζι, όπως φαίνεται από το όνομά του. Αναφέρεται ότι είναι πιθανό να είχε ελληνική καταγωγή.

Είχε παντρευτεί την Μαρίνα, νόθα κόρη του Βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμου Α' του κακού (ετεροθαλή αδελφή του Γουλιέλμου Β' του καλού, στην υπηρεσία του οποίου ο Μαργαριτώνης ήταν Ναύαρχος).
Γνωρίζουμε για δύο ή πιθανώς τρία παιδιά:

• έναν γιο, το Γουλιέλμο του Μπρίντιζι το Χοντρό (Guglielmo da Brindisi "Il Grasso") στη Μάλτα (κληρονόμος της Κομητείας του της Μάλτας) και
• μια κόρη στην Κεφαλληνία (κληρονόμος της Παλατινής Κομητείας του της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου), η οποία παντρεύτηκε τον Ριχάρδο Ορσίνι
• πιθανώς μια κόρη στην Κέρκυρα, της οποίας ο σύζυγος, Γενουάτης πειρατής Leone Vetrano, διοικούσε την Κέρκυρα από το 1999 μέχρι την εκτέλεσή του από τους Βενετούς το 1206

[Επεξεργασία] Μέγας Ναύαρχος του Βασιλείου της Σικελίας

Ο Μαργαριτώνη ήταν ο τελευταίος Μέγας ammiratus ammiratorum^[2] (κυβερνήτης των κυβερνητών, δεδομένου ότι εδώ αναφερόμαστε σε στόλο, ναύαρχος των ναυάρχων) της Σικελίας και ακολούθησε τα βήματα του Γεωργίου της Αντιόχειας και του Μάϊο του Μπάρι. Ξεκίνησε σαν πειρατής και έγινε Ναύαρχος του Σικελικού στόλου την περίοδο βασιλείας του Γουλιέλμου Β’ 1166 – 1189 και του Τανκρέδου 1189 – 1194.

Το 1185 υπήρξε συγκυβερνήτης του στόλου (μαζί με τον Τανκρέδο που τότε ήταν Δούκας του Λέτσε -αργότερα έγινε Βασιλιάς της Σικελίας-) τον οποίο έστειλε ο Βασιλιάς της Σικελίας Γουλιέλμος Β' εναντίον του Βυζαντίου και κυρίευσε το Δυρράχιο (11 Ιουνίου 1185), την Κέρκυρα, την Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε με το στόλο προς τη Θεσσαλονίκη, όπου και διακρίθηκε κατά την άλωσή της, τον Αύγουστο του 1185.

Μετά την κατάληψη των νησιών του Ιονίου πελάγους (Ιούνιος-Ιούλιος 1185) από τους Νορμανδούς της Σικελίας και την απόσπασή τους από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία (τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Β' Άγγελο), η Κεφαλονιά και η Ζάκυνθος παραχωρήθηκαν από τον Βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμο Β' στο Μαργαριτώνη σε αναγνώριση των υπηρεσιών του, ο οποίος έγινε ο πρώτος Κόμης της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου.

Το 1187 βοήθησε τον Ισαάκιο Κομνηνό της Κύπρου ο οποίος είχε αποσπάσει την Κύπρο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, κυριεύοντας είκοσι από τα πλοία του στόλου του Αυτοκράτορα Ισαάκιου Β' Αγγέλου τον οποίο είχε στείλει για να ανακτήσει την Κύπρο και τα οδήγησε στην Σικελία.

Το φθινόπωρο του 1187 ο Γουλιέλμος Β’ τον έστειλε με εξήντα πλοία και διακόσιους ιππότες να περιπολεί τα παράλια της Παλαιστίνης συστηματικά για να μην επιτρέψει στον Σαλλαδίνο, ο οποίος στις 2 Οκτωβρίου είχε κυριέψει την Ιερουσαλήμ, να κατακτήσει κανένα από τα λιμάνια τα τόσο ζωτικής σημασίας για το Λατινικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Το 1188 υποχρέωσε τον Σαλλαδίνο να λύσει την πολιορκία του κάστρου Krak des Chevaliers των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, κοντά στην Τρίπολη της Συρίας. Τον επόμενο χρόνο έλυσε πολιορκίες στο κάστρο του Μαργκάτ, στη Λαττάκια και στην Τύρο. Για τα κατορθώματά του ο Ριχάρδος της Αγίας Τριάδας, αναφέρει ότι οι ευγνώμονες πολίτες της Αντιόχειας, της Τρίπολης και της Τύρου τον αποκαλούσαν Βασιλιά της Θάλασσας και άλλοι Νέο Ποσειδώνα.^[4] Στις 11 Νοεμβρίου του 1189 πέθανε ο Γουλιέλμος Β’ και ο στόλος του επέστρεψε στη Σικελία.

Ο Μαργαριτώνης συνέχισε να διοικεί το στόλο, στην υπηρεσία του νέου Βασιλιά της Σικελίας (και πρώην συγκυβερνήτη του στόλου) Τανκρέδου. Τον Οκτώβριο του 1190 ο Μαργαριτώνη και άλλοι ευγενείς δραπέτευσαν από την Μεσσίνα λίγο πριν την καταστρέψει ο Ριχάρδος Α' ο Λεοντόκαρδος. Το 1192 ο Βασιλιάς Τανκρέδος του παραχώρησε την Μάλτα η οποία προσαρτήθηκε στην κομητεία του.^[5][6]

[Επεξεργασία] Το τέλος του Μαργαριτώνη

Όταν ο Γερμανός αυτοκράτορας Ερρίκος ΣΤ’ πολιόρκησε την Νάπολη ο Μαργαριτώνη ήταν εκεί για να την υπερασπιστεί. Στις 25 Νοεμβρίου 1194 η Νάπολη παραδόθηκε και ο Μαργαριτώνη μαζί με τον κόμη Ριχάρδο μετά την ενθρόνιση του Γουλιέλμου Γ’ συνελήφθησαν γιατί ο Ερρίκος τους υποπτεύθηκε ότι συνομοτούσαν εναντίον του. Αφού τον τύφλωσε, τον έστειλε στη Γερμανία, σε φυλακή στο Trifels, όπου και πέθανε το 1197^[7].

Στην παλατινή κομητεία Κεφαληνίας και Ζακύνθου τον διαδέχτηκε ο εγγονός του Ματθαίος ή Μάιος Ορσίνι.

Στην κομητεία της Μάλτας τον διαδέχτηκε ο γιός του Γουλιέλμος του Μπρίντιζι ο Χοντρός (Guglielmo da Brindisi "Il Grasso") από το 1197 μέχρι το 1204.

Στην Κέρκυρα, τον διαδέχτηκε ο γαμπρός του Leone Vetrano.

[Επεξεργασία] Η οικονομική κατάσταση του Μαργαριτόνε - ακίνητα

Στο Μπρίντιζι, είχε μεγάλο και πολυτελές παλάτι με το όνομα Domus Margariti. Στη θέση του χτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Παύλου.

Σύμφωνα με την ιστορία του εκκλησιαστικού συμπλέγματος στο Μπρίντιζι, το οποίο ο αρχιστράτηγος Γερβάσιος ονόμασε το 1216 Monasticon Praemonstratense^[8], ο Μαργαριτώνης κόμητας της Μάλτας ολοκλήρωσε γύρω στο 1180 την εκκλησία της Παναγίας της μικρής γέφυρας του Μπρίντιζι (Sta. Maria in parvo Ponte Brundusii) ή της Παναγίας της Γέφυρας (della Madonna del Ponte), ένα μοναστήρι και δυο παρεκλήσσια, της Αγίας Μαργαρίτας και του Αγίου Δημητρίου.

[Επεξεργασία] Πηγές

• Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun 1130-1194. Longman, London, 1970.
• Τα Χρονικά της Γένοβας του Ottobuono Scriba (pdf), Annales Ianuenses Otoboni Scribae, in Annali Genovesi di Caffaro e de' suoi continuatori, ii (1189-1196), ed. L.T. Belgrano and C. Imperiale di Sant'Angelo (Fonti per la storia d'Italia 1902), pp. 38-41, 45-53

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

• C. A. Garufi, Margarito di Brindisi, conte di Malta e ammiraglio del re di Sicilia, in: Miscellanea di archeologia, storia e filologia dedicata al prof. Antonino Salinas, Palermo 1907, 273-282

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Εικονογραφημένη ιστορία του Μαργαρίτο (Εργασία τάξης δημοτικού σχολείου της περιοχής του Μπρίντιζι)
• Domus Margariti Η θέση της οικίας του Μαργαρίτο στο Μπρίντιζι (Εργασία τάξης δημοτικού σχολείου της περιοχής του Μπρίντιζι)

[Επεξεργασία] Αναφορές

1. ↑ [1] Γενεαλογία - Cilia la Corte Navarra d'Aragona Legacy
2. ↑ ^{2,0 2,1} Leon-Robert Menager, "Amiratus-Αμηράς: L'emirat et les origines de l'amiraute (XIe-XIIIe siecles)", Paris, S.E.V.P.E.N., p. 258, 1960
   Και ανασκόπηση του παραπάνω βιβλίου από: Helene Wieruszowski, Speculum, Vol. 38, No. 2 (Apr., 1963), pp. 371-373 [2]
3. ↑ Η Φραγκοκρατία στον Ελλαδικό χώρο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
4. ↑ Richard of Holy Trinity, Itinerary of Richard I and others to the Holy Land, (formerly ascribed to Geoffrey de Vinsauf) translated by A Classical Scholar and A Gentleman Well-Read in Medieval History, In parentheses Publications, Medieval Latin Series, Cambridge, Ontario 2001
5. ↑ www.maltagenealogy.com, Libro d'Oro, The di Brindisi family
6. ↑ Πίνακας των ηγετών της Μάλτας
7. ↑ Το Χρονικό του Όττο της μονής του Αγίου Βλασίου, 1209-1210, Ottonis de Sancto Blasio Chronica, ed. A. Hofmeister (MGH Scriptores Rerum Germanicarum, Hanover 1912), pp. 39-40, 55-7, 58-66.
8. ↑ Monasticon Praemonstratense, Tomus Primus / Volume 1, Norbert Backmund, O. Praem. Auctore, Ecclesiae Windbergensis in Bavaria Canonico, Staubing, 1952

Προηγούμενος -

Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου 1185-1197

Επόμενος Ματθαίος Α΄ Ορσίνι

Προηγούμενος -

Κόμης Μάλτας 1192-1197

Επόμενος Γουλιέλμος του Μπρίντιζι